Ξέρω το πρόσωπό σου
Αμίλητη από τη θέση μου βλέπω όλες τις πτυχές σου
Τα λυπημένα μάτια τα μάτια που χαμογελούν
Τις γωνίες που αλλάζουν τις σκιές που πέφτουν και ορθώνονται ξανά
Όπως γυρνάς
Ξέρω το πρόσωπό σου
Δεν έρχεται από τα μάτια αυτή η γνώση
Τα χείλια σου ξέρω
Όπως οι λέξεις έκθαμβες ακουμπάνε πάνω τους
Όπως ρωτάς
Κι ύστερα ανατινάσσονται στον ουρανό
Ξέρω το πρόσωπό σου με τα φώτα κλειστά
Με τα χέρια απλωμένα και
Την ψυχή να ίπταται λίγο πάνω απ’ το στήθος και
Πώς ψηλαφίζονται στον αέρα τα σημάδια σου
Ξέρω
Και τη συνέχεια την ξέρω
Είσαι ο έρωτας
Αμίλητη από τη θέση μου βλέπω όλες τις πτυχές σου
Τα λυπημένα μάτια τα μάτια που χαμογελούν
Τις γωνίες που αλλάζουν τις σκιές που πέφτουν και ορθώνονται ξανά
Όπως γυρνάς
Ξέρω το πρόσωπό σου
Δεν έρχεται από τα μάτια αυτή η γνώση
Τα χείλια σου ξέρω
Όπως οι λέξεις έκθαμβες ακουμπάνε πάνω τους
Όπως ρωτάς
Κι ύστερα ανατινάσσονται στον ουρανό
Ξέρω το πρόσωπό σου με τα φώτα κλειστά
Με τα χέρια απλωμένα και
Την ψυχή να ίπταται λίγο πάνω απ’ το στήθος και
Πώς ψηλαφίζονται στον αέρα τα σημάδια σου
Ξέρω
Και τη συνέχεια την ξέρω
Είσαι ο έρωτας
Η ποιήτρια και μεταφράστρια Μαρία Θεοφιλάκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983 όπου και ζει. Έχει σπουδάσει Μάρκετινγκ και Επιχειρησιακή Έρευνα στην ΑΣΟΕΕ κι έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στα Οικονομικά αλλά κι έχει παρακολουθήσει παιδαγωγικά μαθήματα στην ΑΣΠΑΙΤΕ. Τίτλοι βιβλίων: Αν[ων]υμα (Δωδώνη, 2010)