Αργύρης Μπαρής, «Έψαξα πολύ να βρω λέξεις πράσινες..»

Έψαξα πολύ να βρω λέξεις πράσινες,
κόκκινες, θρουφαντές σαν τα λαχανικά του κήπου μας.
Λέξεις φωτιά και αστροπελέκια,
που πυρπολούσαν και τις στάχτες τους,
φύτρωναν Φοίνικες,
μα ήταν όλες χλωμές,
κίτρινες και αναιμικές
σαν τα παιδιά της Μπιάφρα.
Με τόσες ξεριζωμένες φωνές,
χειρουργικές επεμβάσεις μη χειρουργών,
άσχετων γλωσσοπλαστών,
μαράθηκε η γλώσσα μας
έχασε το πρόσωπό της το ηλιοτρόπιο.
Δε θροίζει, και εμείς θέλουμε να ζήσουμε.
πηγή

 

Ο Αργύρης Μπαρής γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής και εργαζόταν ως ηλεκτρολόγος στη Θεσσαλονίκη όπου και ζούσε πάνω από 60 χρόνια. Στα χρόνια της κατοχής, παιδί ακόμα, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως σύνδεσμος και διακινητής διαφωτιστικού υλικού. Μετά την απελευθέρωση και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, αιχμαλωτίσθηκε, βασανίσθηκε και με το νόμο 509 καταδικάσθηκε σε θάνατο παμψηφεί. Στο Επταπύργιο, που φυλακίστηκε περιμένοντας την εκτέλεση γνώρισε τον Μανόλη Αναγνωστάκη. Τότε ήταν που ο Μπαρής άρχισε να γράφει τα πρώτα ποιήματα του. Το 1976 εξέδωσε τις «Μνήμες», το 1980 τις «Ρίζες», το 1985 το «Μπροστά στον καθρέπτη», το 2004 τις «Βεβαιότητες στους δρόμους» και το 2007 το «Οράματα στους Δρόμους». Πέθανε στις 9-1-2008.