Φραντζέσκα Άβερμπαχ, «Μετρήματα»

Πόσες να’ ναι οι ώρες μας
Φωνάζοντας σαν τ’ αγρίμια…
Πόσες…; Που κλεφτά τη νύχτα
Ονειρευόμαστε ν’ αλλάξει στέκι το φεγγάρι

Πόσα να ’ναι τα μετρήματα
Των θερινών αστερισμών
Που γοργά φεύγουν απ’ τα βλέμματά μας

Πόσο να ’ναι το ταξίδι
Που τολμηρά αρνιόμαστε να υποκύψουμε
Σε ατελείς γεύσεις

Πόσες να ’ναι ακόμα οι μαρτυρίες των αεροπλάνων
Που άκομψα προκαλούν τους φευγαλέους χαρταετούς
Πόσες ακόμα ιπτάμενες ρόδες
Ν’ ακουμπήσει ο χρόνος
Στα χρώματά του

Πόσες να ’ναι ακόμα
Οι πυρκαγιές των δαχτύλων μας
Ιδρωμένες με παραμύθια

Εξολοθρευτήκαμε μου λες

Ποιος φταίει, τι πετάει, ποιος αγγίζει
Γιατί και ποιος εμποδίζει την υπερυψωμένη ανυπακοή μας
Ποιος φταίει και ποιος ο λόγος
Ίσως πάλι να μην φταίει και κανείς
Φεύγω ποτίζει νερά ο κόσμος
Ίσως πάλι όχι –σκέπτομαι.

πηγή

Η Φραντζέσκα Άβερμπαχ γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα και έκανε παιδαγωγικές σπουδές. Μελέτησε ποίηση στο εργαστήρι του ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Συμμετείχε στην συντακτική ομάδα των εκδόσεων Μανδραγόρας. Έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή: Aπώλειες, Θράκα, 2019. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.