Αλεξάνδρα Μπακονίκα, «Σαν ηλιαχτίδα»

Ήταν ευδιάθετη
και δεν δίστασε να μου εκφράσει την αιτία:
«Στον δρόμο τυχαία έπεσα επάνω του.
Η ερωτική ιστορία μας παλιά
και με διακυμάνσεις μέσα στον χρόνο.
Με χαιρέτισε φιλώντας τρυφερά κι απαλά τα χείλη μου.
Εγκάρδιος, προσηνής,
αλλά και κάπως πτοημένος
από μοναξιά κι αντιξοότητες.
Επιβεβαίωνε τον ανδρισμό του
που τον άφησα να με φιλήσει στο στόμα.
Με είχε ανάγκη, του έδινα μια ανάσα ζωής.

Κι όπως στεκόμασταν,
πάλι μ’ απαλό φιλί στα χείλη μ’ αποχαιρέτισε.
Οι δρόμοι μας χώριζαν.

Σαν ηλιαχτίδα που θωπεύει
–που κράτησα κι αποθαύμασα–
η ανέλπιστη τρυφερότητά του».

~
από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα, εκδ. Πόλις, 2021
πηγή

Η Αλεξάνδρα Μπακονίκα γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικών. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, καθώς και της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει έντεκα ποιητικές συλλογές. Ποιήματά της και κριτικά της σημειώματα δημοσιεύθηκαν σε πολλά έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά. Βιβλία της εκδόθηκαν στην Ινδία και στον Καναδά, με ανθολογημένα ποιήματά της μεταφρασμένα στα αγγλικά στην έκδοση: “Lovers and Lairs. Poems from the Greek”, μετ. Richard Scorza (Samkaleen Prakashan, New Delhi, 1992). Ποιήματά της μεταφράστηκαν επίσης στα γερμανικά, τα σουηδικά, τα αλβανικά και τα κροατικά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Ανοικτή γραμμή (Διαγώνιος 1984). Το γυμνό ζευγάρι κι άλλα ποιήματα (Διαγώνιος 1990). Lovers and lairs: Poems from the Greek, Samkaleen Prakashan (1992). Θείο κορμί (Διαγώνιος 1994). Μαυλιστικά (Μπιλιέτο 1997). Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (Εντευκτήριο 2000). Πεδίο πόθου (Μεταίχμιο 2005). Ηδονή και εξουσία (Μεταίχμιο 2009). Το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (Σαιξπηρικόν 2012). Ο κόσμος απροκάλυπτα (Εντευκτήριο 2018). Ντελικάτη γυναίκα (Πόλις 2021). 

Το ιστολόγιο της ποιήτριας bakonika.blogspot.com