Αλέξης Αντωνόπουλος, «Προς Όνειρα»

Όνειρα: Δώστε μου χέρια να κρατήσω·
χέρια που κάποτε είχα κρατήσει.
 
Δώστε μου τα χέρια που θα έπρεπε να κρατάω απόψε·
αν μου τα δώσετε, θα τα κρατάω απόψε.
 
Αν κάνετε καλά τη δουλειά σας και κρύψετε την ησυχία
αν μου θυμίσετε ποιο δαχτυλίδι ήταν σε ποιο δάχτυλο
και σε ποιο χέρι ήταν το βραχιόλι
 
αν κάνετε καλά τη δουλειά σας
ποιος θα μπορεί ν’ αρνηθεί ότι απόψε κράτησα τα χέρια·
τα χέρια που κάποτε κρατούσα;
 
Θα θυμηθώ το κάθε κόσμημα.
Την ανάσα της όταν ερχόταν ο ύπνος.
Και όποιος κι αν έβλεπε μαζί μου απόψε
εκείνα που απόψε θα μου δείξετε
 
όποιος κι αν έβλεπε μαζί μου απόψε
εκείνα που θα δω
δεν θα μπορούσε παρά να ομολογήσει πως
 
Είναι αληθινό. Σας τ’ ορκίζομαι, είναι αληθινό.
~
από την ποιητική ανθολογία Γεια, σ' αγαπώ, αντίο, εκδόσεις Ο Κύκλος Των.
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή

Ο Αλέξης Αντωνόπουλος γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Διεθνείς Σχέσεις στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, Υποκριτική στο Ινστιτούτο Θεάτρου και Κινηματογράφου Lee Strasberg στη Νέα Υόρκη, και Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Είναι μέλος της ποιητικής ομάδας Gathered Avant-garde Poets, και έχει δημοσιεύσει αποσπάσματα από το "Σκοτάδι" αλλά και ξεχωριστά ποιήματα σε ηλεκτρονικά περιοδικά ποίησης. Βιβλία/projects: Σκοτάδι (Ars Poetica, 2013), Καπνίζοντες και Μη Καπνίζοντες (συμμετοχή σε ανθολογία, Vakxikon, 2014), Εδώ (εκτός εμπορίου, ιδιωτική έκδοση σε συνεργασία με Πασιφάη/mystory.gr, 2015), Waiting (urban project, 2016-2019), Γεια, Σʼ Αγαπώ, Αντίο (συμμετοχή σε ανθολογία, εκτός εμπορίου, Ο Κύκλος Των, 2018), Master’s in Creative Writing Anthology 2018 (συμμετοχή σε ανθολογία, University of Cambridge Institute of Continuing Education, 2018), A Rose Once Told Me... (ταινία μικρού μήκους της Ελένη Σπαθή, βασισμένη στο ποίημα Dining Alone του Αλέξη Αντωνόπουλου, 2020), Αγκαλιές (urban project, 2021-).

Η ιστοσελίδα του ποιητή alexantonopoulos.com