Βισλάβα Συμπόρσκα (Wisława Anna Szymborska), «Μια ιδέα»

Μια ιδέα με πλησίασε
για έναν ρυθμό; για ένα ποίημα;
Λοιπόν, ωραία – της λέω – περίμενε, θα μιλήσουμε.
Λέγε μου κάτι παραπάνω για τον εαυτό σου.
Έτσι ψιθύρισε λίγες λέξεις στ' αυτί μου.
Ω! έτσι έχει η ιστορία – λέω – δελεαστική.
Αυτά τα θέματα βαραίνουν από καιρό μέσα στην καρδιά μου.
Όμως ένα ποίημα γι' αυτά; Δεν νομίζω.
Τότε μου ψιθύρισε λίγες λέξες στ' αυτί μου.
Μπορεί έτσι να φαίνεται – απαντώ –
αλλά έχεις υπερεκτιμήσει
τα χαρίσματα και τις δυνάμεις μου.
Ούτε θα ήξερα από πού ν' αρχίσω.
Τότε μου ψιθύρισε κάποιες λέξεις στ' αυτί μου.
Κάνεις λάθος – της λέω – ένα μικρό χυμώδες ποίημα
είναι πολύ πιο δύσκολο από ένα μεγάλο.
Μη με παραζορίζεις, μην γκρινιάζεις, δεν θα κατορθώσω τίποτα.
Μου ψιθύρισε λίγες λέξεις στ' αυτί μου.
Εντάξει, λοιπόν, θα προσπαθήσω αφού επιμένεις.
Όμως μη μου πεις ότι δεν σε προειδοποίησα.
Γράφω, το ξεσκίζω, το πετάω μακριά.
Πάλι μου ψιθυρίζει λίγες λέξεις στ' αυτί μου.
Έχεις δίκιο – της λέω – υπάρχουν πάντοτε και άλλοι ποιητές.
Κάποιοι από αυτούς μπορούν να το κάνουν καλύτερα.
Θα σου δώσω ονόματα και διευθύνσεις.
Ξανά μου ψιθύρισε λίγες λέξεις στ' αυτί μου.
Σίγουρα τους ζηλεύω.
Ζηλεύουμε ακόμα και τα αδύναμα ποιήματα.
Αλλά αυτό εδώ... θα 'πρεπε να περιέχει...
Μου ψιθύρισε κάποιες λέξεις πάλι στ' αυτί μου.
Ακριβώς για να έχει τις ιδιότητες που κατέγραψες.
Γι' αυτό ας αλλάξουμε θέμα.
Τι θα 'λεγες για μια κούπα καφέ;

Τότε ακριβώς αναστέναξε.

Και άρχισε να εξαφανίζεται.

Κι εξαφανίστηκε.

~
Μετάφραση: Καραβίτης Βασίλης
από τη συλλογή Εδώ, εκδ. Σοκόλη, 2013
πηγή