(1).jpg)
.png)
Χρόνια δίσεκτα για μένα. Επιμένουν ανοιγμένα
στο τραπέζι τα χαρτιά μου, μ’ ένα σύμβολο κρυφό.
Καλοκαίρι στην Αθήνα σε μι’ ακούσια καραντίνα
κι από μήνα σ’ άλλο μήνα μέρες μες τον εγκλεισμό.
Χάνομαι μες το γραφείο και το φως το ηλεκτρικό.
Μάσκες φόρεσαν στους δρόμους και περάσαν νέους νόμους
και μας εγκλωβίσαν τώρα μέσα στην καταστολή.
Τη ζωή μου θέλω πίσω – κι αν δεν ήθελα να ζήσω
τώρα ψάχνω για να ελπίσω μες το φόβο μια ρωγμή.
Έτσι μίκρυνε ο κόσμος και μας σφίγγει σαν ποινή.
Σαν προχθές ήταν ακόμα με το γέλιο μας στο στόμα
που διψούσε καλοκαίρια και μας όριζε η χαρά.
Νέος ιός μας κυβερνάει και ο πανικός κερνάει
-τόσους μήνες δεν περνάει – μάσκες κι αντισηπτικά.
Τεστ μας κάνανε στην πύλη και τα βρήκαν θετικά.
Κάποτε είχαμε παρέες και οι μέρες πιο ωραίες
είχαν πάντα εκδηλώσεις, θέατρα και μουσικές.
Τώρα οι άνθρωποι στα σπίτια, φοβισμένοι ως τα βύθια
να γυρεύουν την αλήθεια μέσα σε σωρό ψευτιές
να χτυπούν σαν πεταλούδες μες τους τοίχους, τις γωνιές.
Έξω μια έρημος απλώνει, καλοκαίρι πέφτει χιόνι.
Τι συμβαίνει μες τη σφαίρα κι ήρθε ανάποδα η Γη;
Κάτι σφίγγει την καρδιά μου και εισβάλλει στα όνειρά μου
και μου κλέβει τα φτερά μου σε μι’ απόκοσμη σιγή.
Κάποιο μήνυμα μου στέλνει από αλλόκοσμη πηγή.
Σπάζουν οι άξονες του κόσμου και βυθίζεται ο εαυτός μου
μες τους τοίχους, τον καθρέφτη, στα θεμέλια του σπιτιού.
Τα φαντάσματα στους τοίχους σ’ έναν κόσμο δίχως ήχους
-επικράτεια του ψύχους – κυριεύουνε το νου.
Είμαι πια εντελώς χαμένη μες τη χώρα του κενού.
Θέλω την παλιά ζωή μου και φωνάζω στο κελί μου
που τ’ ολάσπρο του το χρώμα μετατρέπεται σε γκρι.
Μήνες μείναν, λίγοι μήνες με λοκ ντάουν, καραντίνες
και με του μυαλού τις δίνες να μας ρίχνουν στη στιγμή.
Έχουμε πολύ υποφέρει για να βρούμε τη ζωή.
πηγή
στο τραπέζι τα χαρτιά μου, μ’ ένα σύμβολο κρυφό.
Καλοκαίρι στην Αθήνα σε μι’ ακούσια καραντίνα
κι από μήνα σ’ άλλο μήνα μέρες μες τον εγκλεισμό.
Χάνομαι μες το γραφείο και το φως το ηλεκτρικό.
Μάσκες φόρεσαν στους δρόμους και περάσαν νέους νόμους
και μας εγκλωβίσαν τώρα μέσα στην καταστολή.
Τη ζωή μου θέλω πίσω – κι αν δεν ήθελα να ζήσω
τώρα ψάχνω για να ελπίσω μες το φόβο μια ρωγμή.
Έτσι μίκρυνε ο κόσμος και μας σφίγγει σαν ποινή.
Σαν προχθές ήταν ακόμα με το γέλιο μας στο στόμα
που διψούσε καλοκαίρια και μας όριζε η χαρά.
Νέος ιός μας κυβερνάει και ο πανικός κερνάει
-τόσους μήνες δεν περνάει – μάσκες κι αντισηπτικά.
Τεστ μας κάνανε στην πύλη και τα βρήκαν θετικά.
Κάποτε είχαμε παρέες και οι μέρες πιο ωραίες
είχαν πάντα εκδηλώσεις, θέατρα και μουσικές.
Τώρα οι άνθρωποι στα σπίτια, φοβισμένοι ως τα βύθια
να γυρεύουν την αλήθεια μέσα σε σωρό ψευτιές
να χτυπούν σαν πεταλούδες μες τους τοίχους, τις γωνιές.
Έξω μια έρημος απλώνει, καλοκαίρι πέφτει χιόνι.
Τι συμβαίνει μες τη σφαίρα κι ήρθε ανάποδα η Γη;
Κάτι σφίγγει την καρδιά μου και εισβάλλει στα όνειρά μου
και μου κλέβει τα φτερά μου σε μι’ απόκοσμη σιγή.
Κάποιο μήνυμα μου στέλνει από αλλόκοσμη πηγή.
Σπάζουν οι άξονες του κόσμου και βυθίζεται ο εαυτός μου
μες τους τοίχους, τον καθρέφτη, στα θεμέλια του σπιτιού.
Τα φαντάσματα στους τοίχους σ’ έναν κόσμο δίχως ήχους
-επικράτεια του ψύχους – κυριεύουνε το νου.
Είμαι πια εντελώς χαμένη μες τη χώρα του κενού.
Θέλω την παλιά ζωή μου και φωνάζω στο κελί μου
που τ’ ολάσπρο του το χρώμα μετατρέπεται σε γκρι.
Μήνες μείναν, λίγοι μήνες με λοκ ντάουν, καραντίνες
και με του μυαλού τις δίνες να μας ρίχνουν στη στιγμή.
Έχουμε πολύ υποφέρει για να βρούμε τη ζωή.
πηγή
Η Σοφία Κολοτούρου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Πήρε το πτυχίο της το 1998 και στη συνέχεια ειδικεύτηκε επί πενταετία στην Κυτταρολογία στα νοσοκομεία Πανεπιστημιακό Ηρακλείου Κρήτης και Aγιος Σάββας Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με μεταφράσεις και επιμέλειες ιατρικών βιβλίων και ακόμη με τη συγγραφή βιβλίων (πεζά και ποίηση). Από το 2020 φοιτεί στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών "Δημιουργική Γραφή" του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Εχει αναπτύξει ακτιβιστική δραστηριότητα πάνω στα προβλήματα ακοής και ειδικότερα στην μεταγλωσσική κώφωση, από την οποία πάσχει και η ίδια. Διατελεί πρόεδρος του Σωματείου: «Ακουστήριξη – Κίνηση για την προσβασιμότητα κωφών και βαρηκόων με προφορικό λόγο». Τον Δεκέμβρη του 2017 η ποιητική της συλλογή "Η Τρίτη Γενιά" τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (του 2016). ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Αν-επίκαιρα ποιήματα (2007), Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς; (2010), Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης (2013), Η τρίτη γενιά (2015).
