N᾽ αντέξουμε τη σκοτεινή πλευρά μας-
Από το πρωινό το μερτικό μας-
Για να γεμίσει το κενό ἀπ᾽ τη χαρά μας,
Απ᾽ την περιφρόνια το κενό μας-
Έν’ άστρο έδώ, κι έν᾽ άστρο εκεί,
Το δρόμο κάποιο χάνει!
Μία ομίχλη εδώ, μιά ομίχλη εκεί,
Και – μέρα πάλι – φτάνει!
Από το πρωινό το μερτικό μας-
Για να γεμίσει το κενό ἀπ᾽ τη χαρά μας,
Απ᾽ την περιφρόνια το κενό μας-
Έν’ άστρο έδώ, κι έν᾽ άστρο εκεί,
Το δρόμο κάποιο χάνει!
Μία ομίχλη εδώ, μιά ομίχλη εκεί,
Και – μέρα πάλι – φτάνει!