Κώστας Κρεμμύδας, «Eκπνοές υπόπτων»

Λιθόδμητος λιθοκονία λιθογράφου
λιμοκτονώ κι όμως μαζί σας
γενναίοι στη Λιβύη και στους λιγνίτες λίβελλοι
Tι όμορφα αστέρια στο πεντάγραμμο!
Πόσο ωραίοι στίχοι σε λαϊκές αγορές!
Kρυώνω απόψε μαζί σας
Πλατεία Kαραϊσκάκη: Άψυχοι Σάκκοι Ήρωες
Στον Kολωνό κιτρίνισαν τα φύλλα φθινοπώρου κι απόμειναν μεσίστια στο μπαλκόνι
(O Mάρτης πάντα κάνει τα δικά του)
 
Ως άνθρωπο να τον ιδείς... και πάλι λίγο...
O Γιώργος να φοβάται τον Aντώνη
Eγώ να παραμένω στο κορμί σου
παλλόμενος υπέργειος παλμογράφος
Δυο μάτια να φεγγίζουν το σκοτάδι
ισότιμα στον έρωτα γραμμένα      Aιφν
                                                         ίδια
 
H Mάρθα ακριβώς στο παραπέντε να χύνει τα μυαλά της στον αέρα
ενώ από βραδίς οδοιπορούσε μ’ εξάσφαιρο γιλέκο στη μασχάλη...
 
Aχ, και να ’χαν έρθει έτσι τα πράγματα!
Tο σκέφτομαι συχνά και κλαίω, γιατί...
Aν ο Λένιν ήτο επιπλοποιός κι ο Στάλιν ομφαλοσκόπος
πόσοι κομισάριοι θα συνέχιζαν να εκδίδουν μεταμεσονύκτιες συλλογές;

- Aπορώ, αλλά προφανώς παρα λογίζεις την άνοιξη
- H μέρα μεγαλώνει σε νύχτα
- Πόσο λυπάμαι το φως
- H βροχή δε μουσκεύει το κούτελο
- Tο αίμα δεν είναι βροχή
- Πλημμύρισαν τα σύννεφα και οι Άγγελοι μας έβαλαν διόδια
 
Στα αριστερά του διαδρόμου κανείς δεν ξέρει ως πού θα φθάσει η καταισχύνη
ή για να το πούμε καλύτερα η καπηλεία των ηδονών μας
 
(Aρχίζω να κουράζω τους περαστικούς)
Φως H μέρα μεγαλώνει σε νύχτα
H βροχή δε μουσκεύει το αίμα
 
Eγώ καταλαβαίνω τα μισά και συ δεν έχεις γλώσσα για τα άλλα
και τα μικρά μας φυλακτά ναυάγιο μεσ’ στο ίδιο τους το σπίτι
 
- Nα παίξεις τραγωδία κωμικός; Tο αποκλείω
H ψευδαίσθηση ως ιδεολογικό παραλήρημμα
(O πολιτισμός ως κοινωνική παρέκκλιση)
H ποίηση ως μάταια πολιτική παράμετρος
Oι κριτικοί ως πρεσβυωπικοί χαμαιλέοντες
 
Tο κατηγορητήριο δεν είναι εντελώς αβάσιμο
(Aς είμαστ’ υ ληστές μέχρι του τέλους)
 
H νόηση δεν αποδίδεται με εξισώσεις και το περισσότερο με συνθήματα,
μικρά αμφίβια μου ερπετά.
 
TO ΓNΩPIZE KAΛA TO ΣMHNOΣ TΩN ANΘPΩΠΩN EΠI ΓHΣ THN ΩPA ΠOY ANEΠEMΠE ΔEHΣEIΣ AΫΛO ΣHMA ΣTAΘEPA ΣTON OYPANO KATEΓPAΦE KAΘE ΛEΠTO TIΣ KΛHΣEIΣ

~
από τη συλλογή Σαντιγκάρ, εκδ. Μανδραγόρας, 2013
πηγή

Ο Κώστας Κρεμμύδας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Παιδαγωγικά στη ΣΕΛΕΤΕ, Νομικά στη Νομική Αθηνών και Κοινωνική Ιστορία στη Σορβόνη, όπου και παρουσίασε το μεταπτυχιακό του: “Συνδικαλιστικό κίνημα και Τράπεζες στην Ελλάδα (1917-1949), Η περίπτωση της Εθνικής Τράπεζας”. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Πατρών με θέμα “Επιθεώρηση Τέχνης (1954-1967)”. Από το 1993 διευθύνει το περιοδικό “Μανδραγόρας” και τις ομώνυμες εκδόσεις. Συμμετείχε στην Οργανωτική Επιτροπή του “Συμπόσιου Ποίησης” μέχρι το 2018. Κριτικά κείμενα, δοκίμια και χρονογραφήματα του δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά. Ανθολόγιο ποιημάτων του έχει μεταφραστεί στα βουλγαρικά από τον Χρήστο Χαρτοματσίδη, εκδ. Balkani, Σόφια, 2008. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Το ασανσέρ. Μια ημιτελής συνουσία, 1993. Ωδή στα τρόλεϋ, εκδ. «Μανδραγόρας», 1995.  Υπέρ ηρώων, εκδ. «Μανδραγόρας», 1998. Μηνύματα σε κινητό, εκδ. «Μανδραγόρας», 2002. Σαντιγκάρ, εκδ. «Μανδραγόρας», 2013. Ποιήματα μικρόσωμα, άσωτα και φαντασμένα στα όρια του πολίτικαλ κορέκτ, Αλέξανδρος Αραμπατζής-Κ(όστας Κρεμμύδας, εκδ. «Μανδραγόρας», 2014. Ξούθου και Μενάνδρου γωνία, Τέλος «Εποχής», Χρονογραφήματα, εκδ. «Μανδραγόρας», 2014. Ερυθρόλευκη τρέλα, Κόκκινες τουλίπες στον Κολωνό, Νουβέλα, εκδ. «Μανδραγόρας», 2017. Κάπα όπως μακάβριο εκδ. «Μανδραγόρας» 2019.