Αναστασία Πελεκάνου, «Τις πέταξα τις κουρτίνες ..»

Τις πέταξα τις κουρτίνες

τι να τις κάνω χωρίς ήλιο..;

εγώ τα παράθυρά μου τα έχω διάπλατα ανοικτά

και οι μουσικές μου ακούγονται ως εκεί

τα σέρτικά μου δεν τα κρύβω

κι αν ο ηθοποιός άντρας πει τα σκοτεινά του

τα βίαιά του

και τα συμφέρονταά του φτάσουν ταβάνι…

γίνομαι κι εγώ ηθοποιός – όχι κομπάρσος

ούτε κρύβομαι στην κουζίνα για να είναι όλοι ευτυχισμένοι

άνεμος γίνομαι και περιστρέφομαι σε μυαλά

κυρίως άδεια

μαθαίνω πώς είναι η χαρά του να μη γνωρίζεις τίποτα –
και τι καταλάβαμε;

κορμιά είμαστε και μετά ψυχές
αυτό καταφέραμε

πόσο άδειοι και ζαλισμένοι…
πόσο τραγικοί ηθοποιοί περνούν έξω 

από το μικροσκοπικό κελί μας…
κι εμείς λέμε -άνθρωποι είναι κι αυτοί

πράσινοι βάλτοι γύρω κι εμείς εκεί..
.
να αγοράζουμε χρυσά υφάσματα από τη λαϊκή…-

το φαγητό μη καεί και ρίξε λίγο μπαχάρι

από αυτό το ληγμένο

στους ληγμένους χρόνους μας -

το βράδυ που θα ‘ρθει η μαμά με καλούδια

εκεί να δεις…

ηθοποιάρα θα γίνεις
πηγή