Χριστίνα Γεωργιάδου, «Προμηθέας πεπτωκώς Ι. Άρνηση»

Όραμα πνεύματος θανόντος
       η ζωή
  γυρεύει
– λάμψη λευκή –
να σαρκωθεί

Η τελευταία μου πνοή
οργασμική τελείωση

Δειπνούν μαζί μου
μορφές σκαιώδεις
    οι μνήμες

Η τελευταία μου πνοή
ερωτικός παροξυσμός
   κραυγή – ή βρυχηθμός;

Μέσα μου κι έξω μου επαναστατώ
Παίρνω το κορμί μου μαζί
– αρνούμαι πεισματικά το χωρισμό
Θέλω τις μνήμες μου χωμάτινες
να λιώνουν, ν’ αγριεύουν, να στάζουν, να φθείρονται
λουσμένες στο φως και στο σκοτάδι
αιώνια να υφαίνονται

Μια φευγαλέα ταλάντωση
και δέσμες καπνού τυλίγονται
κιβωτός και πνεύμα
σε αέναο ερωτικό σύμπλεγμα
        – λικνίζονται

Η τελευταία μου πνοή
γράφει τον κόσμο
~
από τη συλλογή Γόος, εκδ. Δωδώνη, 2019
(ενότητα Νέφινα)
πηγή

κείμενο της ποιήτριας για τη συλλογή “Γόος” 

 

Η Χριστίνα Γεωργιάδου γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Κατερίνη. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μετάφραση στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικών στη μέση εκπαίδευση. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό "Πάροδος" και στο ιστολόγιο του Τόλη Νικηφόρου, dreaming-in-the-mist.blogspot.gr. Εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή "Σπορά" το 2016 (εκδόσεις Κυριακίδη), για την οποία έλαβε το βραβείο Μαρία Πολυδούρη του Δήμου Καλαμάτας το 2017, από κοινού με την ποιητική συλλογή "Ιστορίες κρίσης" του Φαίδωνα Μουδόπουλου-Αθανασίου. Η δεύτερη ποιητική συλλογή "Γόος" εκδόθηκε το 2019. Κριτικές για τη συλλογή έχουν γραφτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά 'Πνευματική Ζωή' και 'Νουμάς', στα φιλολογικά περιοδικά 'Φιλολογική' και 'Θέματα Παιδείας', ενώ υπήρξαν και διαδικτυακές κριτικές, στο 'Στίγμα Λόγου' από την Κρις Λιβανίου, στο FRACTAL από τη Διώνη Δημητριάδου, και στο diastixo από τον Πέτρο Γκολίτση.