Χριστίνα Παρασχά, «Απορίες»

Αν ένα από τα βράδια που έχεις ρεπό
και κάθεσαι στο Πόρτο Ράφτη και κοιτάς τα αστέρια
μου ζητούσες να έρθω, το ξέρεις ότι θα ερχόμουν;
Αν μου ζητούσες να έρθω να ταίσουμε τις κότες μαζί
και να μαζέψουμε αυγά και να σε βλέπω να κοιτάς τις γάτες σου
στα μάτια αντί για εμένα το ξέρεις ότι θα ήμουν εκεί;
Αν μου ζητούσες να μείνω γυμνή πάνω στην αμμουδιά
για να εξευρενήσεις τις πληγές μου ή και να παίξεις μαζί τους
το ξέρεις ότι θα σε άφηνα;
Αν μου έδινες χώρο να εξουδετερώσω κάθε σου φόβο
να λιώσω κάθε σου αμφιβολία, να σε πείσω ότι μπορώ
το ξέρεις ότι θα το έκανα; Ότι, ναι, μπορώ να το κάνω;
Αν σου τα έλεγα όλα αυτά, θα μου έλυνες μια απορία;
Ποιό από τα δύο κορίτσια προτιμάς;
Αυτό που δείχνω ή αυτό που είμαι;

πηγή το ιστολόγιο της ποιήτριας