Χρύσα Μαστοροδήμου, «Μάγισσα»

Το μνήμα μου χορτάριασε αιώνων φορτωμένο αδιαφορία
μα όταν ο κήπος μου είχε ανθούς ξόρκισε μάγια θάματα
κυράδων, αφεντάδων και φτωχών μολόγησε τα πάθη.

Ήρθαν μέρες πονηρές στης ιστορίας το μετερίζι
εξιλαστήριο θύμα έψαχνε το σκοτάδι που κυβερνούσε
την τέχνη μου μαύρο σκέπασε, τυλίχτηκε το φίδι.

Κι από κυρά των φυσικών, βοτάνων και αστέρων
γίνηκα πλάσμα φθονερό στο ικρίωμα η ιστορία με στήνει
χωρίς εξήγηση και αφορμή καμία

Έτσι πάντα συνέβαινε από τα χρόνια τα παλιά
χέρι ευεργετημένου να σε ρίχνει στην πυρά.
~
από τη συλλογή Κλειδιά στο τραπέζι, εκδ. Οδός πανός, 2018
δημοσίευση με την άδεια της ποιήτριας