Χριστίνα Παρασχά, «Η αέναη κίνηση»

ακούω έξω στην αυλή μια σκούπα να ξύνει το τσιμέντο
τα ηχεία παίζουν υπόκωφα Alex Turner
οι άνθρωποι είναι τόσο περίεργοι σκέφτομαι
που ίσως δεν αξίζει να προσπαθήσεις να τους γνωρίσεις
μα πιο περίεργη είναι η ζωή
σίγουρα, χάσιμο χρόνου να προσπαθήσεις να την καταλάβεις
το χώμα είναι νωπό και μυρίζει βροχή
μ’ αρέσει η μυρωδιά της βροχής
κάθε φορά που βρέχει μου έρχεται μια ακαταμάχητη επιθυμία να χορέψω
χθες έβρεχε πολύ και φυσούσε, ακούγονταν θόρυβοι δυνατοί
σακούλες πετούσαν στον ουρανό και κλαδιά ξεκολλούσαν απ’ τα δέντρα
πήρα το ποδήλατο και έτρεχα με τη βροχή να μου μαστιγώνει το πρόσωπο
ο ήχος της σκούπας συνεχίζεται
πόσες σκούπες άραγε κινούνται ταυτόχρονα κάθε φθινόπωρο;
παρόλο που ξέρουν ότι τα φύλλα θα συνεχίζουν να πέφτουν
πόσα φύλλα ακούραστα συνεχίζουν να πέφτουν;
παρόλο που ξέρουν ότι κάποιος θα τα βάλει σε ένα φαράσι

πηγή το ιστολόγιο της ποιήτριας