Ουώλτ Ουίτμαν (Walt Whitman), «Ξαπλωμένος με το κεφάλι μου στην κοιλιά σου, σύντροφε..»

Ξαπλωμένος με το κεφάλι μου στην κοιλιά σου σύντροφε,
Την εξομολόγηση συνεχίζω, ό,τι σου είπα φανερά συνεχίζω,
Ξέρω πως είμαι άστατος κι αναστατώνω και τους άλλους,
Ξέρω πως οι λέξεις μου είναι όπλα γεμάτα κίνδυνο, γεμάτα θάνατο,
Γιατί εναντιώνομαι στην ειρήνη, την ασφάλεια
Και όλους τους πάγιους νόμους, για να τους συνταράξω,
Και είμαι πλέον σθεναρός εφόσον όλοι μ’ έχουν αρνηθεί
Περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσα να είμαι αν με δέχονταν,
Γιατί δεν συμμορφώνομαι, δεν συμμορφώθηκα ποτέ
Σε καμία εμπειρία, προειδοποίηση, πλειοψηφία ή χλεύη,
Και η απειλή αυτού που λένε κόλαση
Για μένα δεν σημαίνει τίποτα,
Και το δέλεαρ αυτού που λεν παράδεισο
Για μένα δεν σημαίνει τίποτα·
Αγαπημένε σύντροφε! Σου εξομολογούμαι πως σε ώθησα σ’ εμένα,
Κι εξακολουθώ να σε ωθώ, μην ξέροντας ποιος είν’ ο προορισμός μας
Ή αν ίσως θα νικήσουμε ή θα χάσουμε και θα καταστραφούμε.

~
μετάφραση: Βασίλης Πανδής
πηγή