Από έξω με βγάζεις, και κάνει ερημιά απόψε!
Και σαν κλείνεις τα βλέφαρά σου
νυχτώνει το βλέμμα,
νηστεύει η επαφή,
και εγώ
πώς να στο πω!
Παύω να υπάρχω,
μέχρις ότου να τα
ξημερώσεις.
Και σαν κλείνεις τα βλέφαρά σου
νυχτώνει το βλέμμα,
νηστεύει η επαφή,
και εγώ
πώς να στο πω!
Παύω να υπάρχω,
μέχρις ότου να τα
ξημερώσεις.
~
από τη συλλογή Κορίτσι των σκοτεινών δασών, εκδ. Μπαρμπουνάκης, 2010
πηγή το ιστολόγιο της ποιήτριας
από τη συλλογή Κορίτσι των σκοτεινών δασών, εκδ. Μπαρμπουνάκης, 2010
πηγή το ιστολόγιο της ποιήτριας
Η Αναστασία Γκίτση γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Υπ. Διδάκτωρ θεολογίας. Αποφοίτησε με άριστα από το τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στον τομέα της «Οικουμενικής Θεολογίας».Με πλήρη υποτροφία από το Βατικανό σπούδασε την γαλλική γλώσσα στο C.L.A. (Besancon της Γαλλίας). Υπότροφη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κων/λεως εκπόνησε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Centre Orthodoxe du Patriarcat Oecuménique (Chambésy – Ελβετία). Είναι καθηγήτρια θεολογίας στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από το 2005. Αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικά Βακχικόν (τακτική στήλη «εξ αφορμής») Charity (τακτική στήλη "potetris") και έντυπα περιοδικά Σύναξη, Θεολογία άλλα. Άρθρα, μελέτες, μεταφράσεις και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, εφημερίδες, περιοδικά (ελληνικά και ξένα), και ανθολογίες. Τίτλοι βιβλίων: Κορίτσι Των Σκοτεινών δασών (Μπαρμπουνάκης, 2010). Ξέρω! Είναι κάπως αργά… (Παρατηρητής, 2000)