Ρώμος Φιλύρας, «Όσκαρ Ουάιλντ»

Όταν μια κόπια έκανες την εποχή σου,
ζητώντας τραγικότητα στη φύση
και στη ζωή, στη φυλακή αναζήσει
κι εκεί ‘χε η σκέψη σου στην ξεστοχή σου.

Σαλώμη, Τραγωδία η πρόθεσή σου
ξέπεσε στ’ άσχημο, να ξεδιαλύσει
τον Πόνο από την κόσμηση, η αισθητική σου
χλεύη, κατάντια, αυτοεξευτέλισμα να χύσει.

Και στη λοκάντα, σαν εβγήκες ξεχασμένος
από σοφούς ποιητές και νέους ανθρώπους
πικρός, στυγνός, καλός κι αγνοημένος

Ξεψύχησες μονάχος σ’ άλλους τόπους
κι ο λοκαντιέρης στον πελάτη του στεφάνι
τον όποιον μ’ άγιο σεβασμό σού βάνει.

Δημοσιεύτηκε στο Ημερολόγιο «Σατανάς», στην έκδοση του 1930 (που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1929). Το κείμενο της δημοσίευσης έχει «χλένη» στον όγδοο στίχο αλλά είναι ολοφάνερο τυπογραφικό λάθος.

~
Ρώμος Φιλύρας Ποιήματα : Άπαντα τα ευρεθέντα Ι, εκδ. University Studio Press, 2013
Ρώμος Φιλύρας Ποιήματα : Άπαντα τα ευρεθέντα ΙΙ, εκδ. University Studio Press, 2013
πηγή

 

Ο Ρώμος Φιλύρας (Κιάτο Κορινθίας, 1888 – Αθήνα, 1942) ήταν ποιητής και δημοσιογράφος.  Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης (Γιάγκος) Β. Οικονομόπουλος.  Στην ποίησή του διαφαίνεται η πρόθεσή του να χρησιμοποιήσει νέες λυρικές φόρμες αλλά και φραστικούς νεωτερισμούς, ενώ δεν λείπουν η μουσικότητα και ο ρομαντισμός. Συχνά στα ποιήματά του υπάρχει η αίσθηση της πικρίας και της απογοήτευσης, των ματαιωμένων προσδοκιών, που απορρέει από την προσποιητή ευθυμία των πρόσκαιρων απολαύσεων, η οποία γίνεται αντιληπτή ως σπατάλη και στέρηση εσωτερική. Η δυσαρμονική αυτή αίσθηση εκφράζεται, όχι με τον υψωμένο τόνο των ποιητών που είχαν επηρεαστεί από τον Παλαμά, αλλά με λεξιλόγιο καθημερινό, το οποίο ενίοτε αποκλίνει από την καθιερωμένη ποιητική γλώσσα. Πέρασε πολλές περιπέτειες και μεταπτώσεις σ' όλο τον υγιή του βίο. Το 1920, συνεπεία αφροδίσιου νοσήματος, άρχισε να εμφανίζει προβλήματα στην ψυχική του υγεία. Το 1927 κλείστηκε στο Ψυχιατρείο, όπου παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του. Δε σταμάτησε να γράφει, άλλοτε καλά και στρωτά κι άλλοτε παντελώς αλλοπρόσαλλα ποιήματα, τα οποία έγραφε σε χαρτί του ψυχιατρείου και τα χάριζε αφειδώς στους επισκέπτες. Πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου 1942 στο Δρομοκαΐτειο Θεραπευτήριο.  [Βιογραφία]