Δημήτρης Αθανασέλος, «Αναμονή»

Ο χρόνος βαθαίνει
κι εσυ μικραίνεις
στο λογισμό μου.
Η μνήμη αποδυναμώνεται
και τα πουλιά
που άφησα ελεύθερα
στον κήπο μου,
ουρλιάζουν
και ζητούν δικαίωση
έξω απο αυτούς τους φριχτούς
φράχτες.
Το ξέρω, ήρθε η ώρα
να φύγω κι εγώ μαζί τους
αλλα ακόμα προσμένω
γονατιστός
έναν αληθινό λόγο
που να μη φίλησε
στο στόμα
τη λησμονιά.
πηγή

Ο Δημήτρης Αθανασέλος γεννήθηκε στη Λάρισα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με τη συγγραφή ποιημάτων, αφηγημάτων και δοκιμίων. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά (Apodyoptes, Fractal, Βακχικόν, Στρόβιλος, Διάστιχο, Νόημα). Έχει συμμετάσχει στο ανθολόγιο της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης με τίτλο "Φωτοσκιάσεις", καθώς και στο λογοτεχνικό δελτίο της. Το ποίημα "Σθένος" συμπεριλήφθηκε στη δίγλωσση ποιητική ανθολογία του ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ "Ξύπνησα σε μια χώρα/I woke up in a country".  Τίτλοι βιβλίων: Ανάβαση (Πνοή, 2019).