Όλα κοιμούνται κι όλα σβύνουν,
ο Έσπερος παλεύει μόνος,
όλα μ' αφήνουν, πως μ' αφήνουν. . .
Και μόνο δεν μ' αφήνει ο πόνος.
Τα ρόδα κόκκινα, αναμμένα,
ξεφτίζουν στ' ουρανού την άχνα,
σαν απ' το αίμα μου βαμμένα,
που πλημμυρίζει μου τα σπλάχνα.
ο Έσπερος παλεύει μόνος,
όλα μ' αφήνουν, πως μ' αφήνουν. . .
Και μόνο δεν μ' αφήνει ο πόνος.
Τα ρόδα κόκκινα, αναμμένα,
ξεφτίζουν στ' ουρανού την άχνα,
σαν απ' το αίμα μου βαμμένα,
που πλημμυρίζει μου τα σπλάχνα.
~
Ο Μιλτιάδης Μαλακάσης (Μεσολόγγι, 1869 –Αθήνα, 1943) υπήρξε ένας από
τους σημαντικότερους ποιητές του νεοελληνικού λυρισμού. Ασχολήθηκε
επίσης με τη μετάφραση και την πεζογραφία. Από το 1937 ως το 1939 ήταν
πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.[Βιογραφία]