Απόψε θα σκοτώσουν τους αγριόχοιρους
που πάνε και γλυκαίνονται όλοι μαζί
τις νύχτες στο κτήμα με τα σύκα.
Σκέφτηκα, αν θες, λοιπόν
πριν να ’ρθει εκείνη η ώρα για να γίνει το
καρτέρι
-αν το θες να μέναμε για λίγο μόνοι.
Απόψε θα σκοτώσουν τους αγριόχοιρους.
Θα τους παραφυλάξουν με τα όπλα και τους
ώμους τους σφιχτούς κοντά στα πρόσωπά τους
Οι άνθρωποι της γης.
Θα σταλαχθούν θα μπερδευτούν, αίμα ζεστό
χώμα θερμό του Αυγούστου.
Σκέφτηκα, αν θες, λοιπόν
πως θα ‘ναι κρίμα αν έρθει ο Θάνατος
κι εμείς δεν έχουμε τον χρόνο βρει
-την πιο δεινή απ’τις δυνάμεις της ζωής-
να μείνουμε για λίγο μόνοι.
Απόψε θα σκοτώσουν τους αγριόχοιρους.
Θα πάρουν την ζωή τους με τη βία πάνω στο
ηδύτατο το ερέθισμά της
οι άνδρες εκείνοι του χωριού…
που βλέπεις να σηκώνουν τα ποτήρια το κρασί
μέσα στο μεσημέρι
κι έτσι να στέκονται ανάμεσα στα μάτια μας
που με προσπάθεια και από μακρυά κοιτάζονται.
Εκείνοι οι άνδρες είναι που απόψε δεν θα κοιμηθούν
και άξαφνα και βίαια θ’αποστερήσουν τις ανάσες
από τα νυχτοδιψασμένα χείλη των ζώων και
του δάσους.
Απόψε θα σκοτώσουν τους αγριόχοιρους.
Σκέφτηκα το λοιπόν
Εμείς τι θ’απογίνουμε
Εμείς αν όλη τη ζωή κι όλα τα καλοκαίρια
προδίδουμε έναν δικό μας Έρωτα ;
Σκέφτηκα
Εμείς τι
θ’απογίνουμε
Εμείς μες
στη Ζωή αν δεν βρούμε
τη στιγμή να
φέρουμε κοντά τα σώματά μας ;
Σκέφτηκα
Εμείς
Γιατί τόσο φοβόμαστε
Γιατί τόσο διστάζουμε
Να δώσουμε ζωή;
~
από τη συλλογή Το φίλημα του ήλιου, εκδ. Σμίλη, 2019
πηγή
που πάνε και γλυκαίνονται όλοι μαζί
τις νύχτες στο κτήμα με τα σύκα.
Σκέφτηκα, αν θες, λοιπόν
πριν να ’ρθει εκείνη η ώρα για να γίνει το
καρτέρι
-αν το θες να μέναμε για λίγο μόνοι.
Απόψε θα σκοτώσουν τους αγριόχοιρους.
Θα τους παραφυλάξουν με τα όπλα και τους
ώμους τους σφιχτούς κοντά στα πρόσωπά τους
Οι άνθρωποι της γης.
Θα σταλαχθούν θα μπερδευτούν, αίμα ζεστό
χώμα θερμό του Αυγούστου.
Σκέφτηκα, αν θες, λοιπόν
πως θα ‘ναι κρίμα αν έρθει ο Θάνατος
κι εμείς δεν έχουμε τον χρόνο βρει
-την πιο δεινή απ’τις δυνάμεις της ζωής-
να μείνουμε για λίγο μόνοι.
Απόψε θα σκοτώσουν τους αγριόχοιρους.
Θα πάρουν την ζωή τους με τη βία πάνω στο
ηδύτατο το ερέθισμά της
οι άνδρες εκείνοι του χωριού…
που βλέπεις να σηκώνουν τα ποτήρια το κρασί
μέσα στο μεσημέρι
κι έτσι να στέκονται ανάμεσα στα μάτια μας
που με προσπάθεια και από μακρυά κοιτάζονται.
Εκείνοι οι άνδρες είναι που απόψε δεν θα κοιμηθούν
και άξαφνα και βίαια θ’αποστερήσουν τις ανάσες
από τα νυχτοδιψασμένα χείλη των ζώων και
του δάσους.
Απόψε θα σκοτώσουν τους αγριόχοιρους.
Σκέφτηκα το λοιπόν
Εμείς τι θ’απογίνουμε
Εμείς αν όλη τη ζωή κι όλα τα καλοκαίρια
προδίδουμε έναν δικό μας Έρωτα ;
Σκέφτηκα
Εμείς τι
θ’απογίνουμε
Εμείς μες
στη Ζωή αν δεν βρούμε
τη στιγμή να
φέρουμε κοντά τα σώματά μας ;
Σκέφτηκα
Εμείς
Γιατί τόσο φοβόμαστε
Γιατί τόσο διστάζουμε
Να δώσουμε ζωή;
~
από τη συλλογή Το φίλημα του ήλιου, εκδ. Σμίλη, 2019
πηγή
Η Ελένη Βελέντζα γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1987. Κατάγεται από τη Δροσιά Χαλκίδος και τις Αγδίνες της Β. Εύβοιας. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στη συνέχεια εγκληματολογία στο Βέλγιο. Τίτλοι βιβλίων: Ίσως πόθοι (Γαβριηλίδης, 2017). Το φίλημα του ήλιου (Σμίλη, 2019)




(1).jpg)
.png)

