Έλενα Πολυγένη, «Η μελαγχολία του κλειστού δωματίου»

Ασύλληπτο το
εύρος της.
Αρχικά κατέλαβε μια μικρή περιοχή
Λίγο πιο πάνω απ’ το στήθος.
Ελαφρύς πόνος – όχι τίποτα ιδιαίτερο.
Έφτανε να στρέψω κάπου αλλού την προσοχή
Για να ξεχάσω ότι υπάρχει.
Μετά απλώθηκε στα χέρια. Οτιδήποτε
Άγγιζα μεταβαλλόταν σε αντικείμενο
Πόνου. Αποτέλεσμα, έπαψα να
Αγγίζω. Δεν έφτιαχνα φαγητό δεν
Άνοιγα παράθυρα και άφηνα
Τα πράγματα να σέρνονται
Απειλητικά μέσα στο σπίτι.
Προχώρησε στα πόδια κι έτσι έπαψα
Να περπατάω
Ξάπλωσα στο κρεβάτι και περίμενα.
Μα το χειρότερο ήταν πως με τα
Πολλά έφτασε μέχρι την πιο ψηλή
Κορυφή, τη σκέπη του μυαλού.
Άρχισε να την τραντάζει βάναυσα και
Έτσι εκείνη μην έχοντας άλλη επιλογή
Κατέρρευσε να της αφήσει χώρο.

~
από τη συλλογή Η θλίψη μου είναι μια γυναίκα, εκδ. poema, 2012
πηγή

Η Έλενα Πολυγένη γεννήθηκε στην Πάτρα το 1979. Είναι ηθοποιός και μουσικός. Από το 2008 συνεργάζεται με την ομάδα mag και ασχολείται αποκλειστικά με το θέατρο της επινόησης και την περφόρμανς. Κείμενά της έχουν συμπεριληφθεί σε παραστάσεις της ομάδας. Τίτλοι βιβλίων: Γράμματα σε μαυροπίνακα (Δωδώνη, 2009). Η θλίψη μου είναι μια γυναίκα (poema, 2012). Η χώρα των παράδοξων πραγμάτων (Το Κεντρί, 2014). Τα δευτερόλεπτα των ζωντανών στιγμών (Γαβριηλίδης, 2017). Ανάγλυφη (Ρώμη, 2021)

Η ιστοσελίδα της ποιήτριας elenapoly.blogspot.com