Δήμητρα Αγγέλου, «Αγγίζω τους ιστούς..»

Αγγίζω τους ιστούς, τα όργανα
Τα τσιμπάω, τα τραβάω, παίζω μαζί τους
Αισθάνομαι τον πόνο που προκαλώ
Νιώθω το μήνυμα να ταξιδεύει με ιλιγγιώδη ταχύτητα
Νιώθω τον ίλιγγο
Είμαι διάχυτη, διεσταλμένη
Είμαι τα όργανα και οι ιστοί
Είμαι η ασχημάτιστη καρδιά μου και πάλλομαι
Τα δικά μου νεύρα δεν έχουν σχηματιστεί
Δε θα μπορούσε να υπάρξει δικός μου πόνος
Βρίσκομαι μες την κοιλιά της
Μου στέλνει την ανάσα του κόσμου
Μπαίνει στον κόπο της ζωής για χάρη μου
Εγώ δεν υπάρχω

Τα χείλη που με άγγιξαν διψούσαν για ύψος
Γεμίζω με το άρωμά τους τη δική μου κοιλιά και πετάω

Κυοφορώ το βρέφος του ρυθμού στα σπλάχνα μου
Το βρέφος της φαντασίωσης, της τρέλας
Το ακούω να γελάει μέσα μου, να τραγουδάει, να χτυπάει
Να φωνάζει να του ανοίξω να βγει
Η γενέτειρα του θανάτου, η μήτρα της καταστροφής
Που να πάρει, είμαι τόσο γόνιμη!
~
από την ποιητική συλλογή Στάζουν Μεσάνυχτα, εκδ.Μελάνι, 2013

πηγή

Η Δήμητρα Αγγέλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Τίτλοι βιβλίων: Στάζουν μεσάνυχτα (Μελάνι, 2013). Χέρια παλίρροιας (Γαβριηλίδης, 2015). Σπασμένα άλογα (Γαβριηλίδης, 2017). Ημερολόγια μελισσιού (Σμίλη, 2020).