Μίνως Ζώτος, «Αγάπη»

 Ο Μίνως Ζώτος υπήρξε τακτικός θαμώνας του καφενείου “Μπάγκειον” όπου αντάμωνε και με άλλους ποιητές και συγγραφείς. Με λάβρα διάθεση και περίφημες απαγγελίες ξόρκιζε την απειλή του τέλους. Ο γλυκύς νέος με το βαθύ μελαχρινό βλέμμα θα αντιτάξει στη φθορά τη δύναμη του έρωτα και η επιθυμία του θα τον οδηγήσει στο πρόσωπο της Μαρίας Πολυδούρη. Θα επιμείνει αν και μαντεύει την απόρριψη, αφού είναι γνωστός ο βαθύς δεσμός της ποιήτριας με τον Καρυωτάκη. Ο νεαρός Μίνως θα στείλει επιστολές στην Πολυδούρη και θα γράψει ποιήματα για εκείνην. Ακολουθεί το ποίημα "Αγάπη":

Μη σε ταράζουν άδικες αμφιβολίες για μένα,
μη στέκεις σαν ερώτημα μπροστά στον έρωτά μου.
Εγώ είμαι πλέον ολόκληρος γεμάτος από σένα
και νιώθω την αγάπη σου βαθιά στα κύτταρά μου… 

Με ίδια αγωνία σ’ αναζητούν στις αγρυπνίες μου τώρα
τα χέρια μου, τα μάτια μου, τα χείλη μου, η ψυχή μου.
Κάθε μια μέρα που περνάει, κάθε στιγμή,
κάθε ώρα
μου δένει όλο σφιχτότερα μ’ εσέ την ύπαρξή μου.

Αν δεν απλώνω απάνω σου περίπαθα τα χέρια,
τη ντελικατοσύνη σου μην τύχει και λυγίσουν,
τα μάτια μου, όλο ατέλειωτη στοργή κι’ αγάπη πλέρια,
για όσα τα χείλη κρύβουνε τολμούν να σου μιλήσουν. 

Κι αν κάπου κάπου η λάμψη των απάντεχα θολώνει,
καθώς σε βλέπω ακίνητη στου μαρτυρίου την κλίνη,
είναι γιατί σα σύννεφο τότε θολό τα ισκιώνει
το φοβερό ενδεχόμενο που απάνω σου βαρύνει.

Ω!.. άσε τα τότε σε βροχή δακρύων ναν το σκορπούνε,
άσε να κλαίω στην τύχη σου τη μαύρη μου ειμαρμένη,
και μη λυπάσαι∙ είν’ εύπιστα τα μάτια που αγαπούνε
κι αν κλαίνε τώρα θα γελούν σε λίγο, αγαπημένη
~
πηγή

Ο Μίνως Ζώτος (Νιοχώρι Παραχελωίτιδος, 1905 – Νιοχώρι Παραχελωίτιδος, 1932) ήταν ποιητής. Το 1922 γράφτηκε στη νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και με μεσολάβηση του Μιλτιάδη Μαλακάση διορίστηκε βοηθός ταμία στο Δήμο Αθηναίων. Δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του, καθώς σύντομα αφοσιώθηκε στην ποίηση και την ξέφρενη ζωή. Το 1928 γνωρίστηκε με τη Μαρία Πολυδούρη που στάθηκε ο έρωτας της ζωής του. Ο θάνατός της το 1930 επιδείνωσε την κατάσταση της ήδη βεβαρημένης υγείας του. Παρά τις προσπάθειές του να ξαναβρεί τις δυνάμεις του και την επιστροφή του στο χωριό του το φθινόπωρο του 1932 πέθανε από φυματίωση το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου σε ηλικία εικοσιεφτά μόλις χρόνων. Στο χώρο της ποίησης ο Μίνως Ζώτος πρωτοεμφανίστηκε το 1923 από τις σελίδες του περιοδικού Μούσα. Κείμενά του δημοσίευσε σε περιοδικά όπως τα Βίγλα (Μεσολογγίου), Νεοελληνική Τέχνη, Νέα Εστία, Πνοή, Κίτρινος Γάτος, Ελληνική Επιθεώρησις. Συνολικά εξέδωσε δυο ποιητικές συλλογές και δημοσίευσε λίγα κριτικά άρθρα και ποιητικές μεταφράσεις. Η τελευταία του συλλογή ποιημάτων με τίτλο Σουρντίνα εκδόθηκε μετά το θάνατό του σε συλλογική έκδοση με τίτλο Άπαντα. Το ποιητικό του έργο τοποθετείται χρονικά στους νεώτερους εκπροσώπους της ελληνικής μεσοπολεμικής ποίησης και εμφανίζει επιρροές από τα ρεύματα του νεορομαντισμού και του νεοσυμβολισμού και από ποιητές όπως ο Μιλτιάδης Μαλακάσης και ο Κώστας Καρυωτάκης. Η γραφή του είναι έντονα λυρική και συχνά ρομαντικής υφής. [Βιογραφία]