Ναπολέων Λαπαθιώτης, «Εκάτης πάθη»

- Je suis sure qu’elle est vierge.
Elle a la beauté d’ une vierge...
Oui, elle est vierge. Elle ne s’est
jamais souillée.
OSCAR WILDE - «SALOME»

...Απόψε πρόβαλε γυμνή, σαν τέρας, η Σελήνη
κι άβυσσος πόθου τη δονεί:
την είδαν όλοι, από νωρίς, τις πόρπες της να λύνει,
σα να διψούσεν ηδονή...

Τι να 'δε ξάφνου, εδώ, στη γη –και τόσο το λυμπίστη
που έχουν με πάθος κρεμαστεί,
σαν να ’θελαν να λυτρωθούν, απ’ τη παλιά την πίστη
κι οι δυο της οι νεκροί μαστοί;…

Παρθένα στείρα και βουβή –κι όμοια με σαλαμάντρα,
στα βαθιά βράδυα τ’ αττικά.
πώς έτσι, απόψε, φρένιασε να σμίξει τρελά μ’ άντρα
και φλογερά, κι εκστατικά;…

...Τι κι αν η νύχτα γέρνει αργά, μες στα πυκνά τα ερέβη
κι αλλόκοτα μεθούν οι ανθοί;
Στη δύση, εκείνη, μοναχή, που κείτεται και ρεύει,
ζητεί του κάκου να ευφρανθεί...

πηγή

 

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης (Αθήνα, 1888 – Αθήνα, 1944) ήταν Έλληνας ποιητής του μεσοπολέμου. Η μητέρα του, Βασιλική Παπαδοπούλου, ήταν ανιψιά του Χαρίλαου Τρικούπη. Άρχισε να γράφει ποιήματα από παιδί. Έζησε για περισσότερα από 40 χρόνια στο διώροφο νεοκλασικό της οικογένειάς του κάτω από τον λόφο του Στρέφη, στην Αθήνα. Εκεί έγραψε το μεγαλύτερο μέρος του ποιητικού έργου του αλλά και εκεί αυτοκτόνησε τη νύχτα της 7ης προς 8η Ιανουαρίου 1944, φτωχός και καταπονημένος από τα ναρκωτικά. Η κηδεία του έγινε με έρανο των φίλων του. Εκτός από ποιήματα, έγραψε επίσης πάνω από 100 πεζογραφήματα, πολλές δεκάδες διηγήματα, καθώς και επιφυλλίδες και κριτικά και αισθητικά κείμενα. Το έργο του βρίσκεται διασκορπισμένο σε περιοδικά και εφημερίδες. Η μοναδική του ποιητική συλλογή δημοσιεύτηκε το 1939, ενώ μετά τον θάνατό του, ο Άρης Δικταίος εξέδωσε, το 1964, τα ποιήματά του. [Βιογραφία]