Κοραλία Θεοτοκά, «Κύκλωμα»

Λες ν’ αυτοκτόνησε ο Θεός, μητέρα,
σαν έφτιαξε τον κόσμο
δεν άντεξε την παραδείσια ομορφιά·
ή, δεν του φτάσανε όλα τα νερά
για να πλύνει τα χέρια του· ο δημιουργός τους.
Λες να πορευόμαστε μονάχοι πια, μητέρα,
όταν ο Μέγας Σχιζοφρενής
κατάλυσε τον εαυτό του
φυσώντας την πνοή του στον Αδάμ
μ’ ένα «Χαίρε»;
Πέντε αισθήσεις, λοιπόν.
Κι’ άντε να βυζάξεις το Μυστήριο
με νεκρούς πριν και μετά από σένα
«ων ουκ έστι αριθμός».

Ο εργάτης με το compresseur
χαμογελά στο πέρασμά μου, ρίχνει λόγια.
Να, κάποιος που ανοίγει δρόμους.

– Μάνα!

πηγή

 

 Η Κοραλία Ανδρειάδη (Αθήνα, 1935 - Αθήνα 1976) περισσότερο γνωστή ως Κοραλία Θεοτοκά με το επώνυμο του συζύγου της Γιώργου Θεοτοκά ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και πεζογράφος. Τελείωσε το γυμνάσιο στη Σχολή Χατζιδάκη και σπούδασε στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Το 1963 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο Απόπειρες, ενώ ποιήματά της είχαν ήδη δημοσιευτεί στο περιοδικό Νέα Εστία. Στις 11 Ιουλίου 1966 παντρεύτηκε τον Γιώργο Θεοτοκά, ο οποίος πέθανε λίγους μήνες αργότερα, στις 30 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Έκτοτε αφοσιώθηκε στην φροντίδα του εκδιδομένου και ανέκδοτου έργου του Θεοτοκά. Το 1967 εξέδωσε την δεύτερη συλλογή ποιημάτων της Σε άλλο φως, αλλά αρνήθηκε τη διακίνησή της στο εμπόριο λόγω της μεσολάβησης της δικτατορίας. Από την ίδια χρονιά ως το 1974 υπήρξε μέλος της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων (Ε.Μ.Ε.Π.). Από το 1969 ως το 1973 παρακολούθησε τη σειρά μαθημάτων Iστορίας της Τέχνης από τον Παντελή Πρεβελάκη, στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1971 εκδόθηκε η συλλογή της Η ταυτότητα και το 1975 η σύνθεση Οι μεγάλες διαδικασίες. Από το 1974 ήταν μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Συμπαράστασης Κυπρίων, προσφέροντας βοήθεια σε κύπριους πρόσφυγες. Το Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 1976 αυτοκτόνησε, πέφτοντας από την ταράτσα του σπιτιού της στην Αθήνα. [Βιογραφία]