Θα σας μιλήσω εγώ για τη συνήθεια
με των ανάπηρων αισθήσεων το στόμα
και τη χροιά της απώλειας.
Εκ γενετής τυφλός βρίσκει για μια
στιγμή
το φως του
κι άλλη στιγμή δεν έχει να διηγηθεί
από εκείνη που πλημμύρισε
το μάτι του.
Και χίλια χρόνια τύφλας τα ξεχνά.
Άλλος τα βλέπει καθαρά
ώσπου κι αυτός το φως του χάνει
στιγμιαία
κι άλλη στιγμή δεν έχει να διηγηθεί
από κείνη που σκουντούφλησε
στα έπιπλα της τύχης.
Τα έργα της δε συνηθίζονται με τίποτα
όταν στο τίποτα δίχως γιατί
σε παλουκώνουν. Ο ποιητής
ξυπνά κουφός από τη μέσα ησυχία
και μες στο έξω του χαμού
το ποίημα γράφει κρότος.
με των ανάπηρων αισθήσεων το στόμα
και τη χροιά της απώλειας.
Εκ γενετής τυφλός βρίσκει για μια
στιγμή
το φως του
κι άλλη στιγμή δεν έχει να διηγηθεί
από εκείνη που πλημμύρισε
το μάτι του.
Και χίλια χρόνια τύφλας τα ξεχνά.
Άλλος τα βλέπει καθαρά
ώσπου κι αυτός το φως του χάνει
στιγμιαία
κι άλλη στιγμή δεν έχει να διηγηθεί
από κείνη που σκουντούφλησε
στα έπιπλα της τύχης.
Τα έργα της δε συνηθίζονται με τίποτα
όταν στο τίποτα δίχως γιατί
σε παλουκώνουν. Ο ποιητής
ξυπνά κουφός από τη μέσα ησυχία
και μες στο έξω του χαμού
το ποίημα γράφει κρότος.
O Δημήτριος Γ. Μουζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Κατάγεται από την Άνδρο. Σπούδασε Βιολογία και Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Πατρών, από το οποίο έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην Οικολογία-Διαχείριση και Προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Τίτλοι βιβλίων: Η Αδελφότητα της Θλίψης (Δωδώνη, 2006). Υδροβάτης (Δωδώνη, 2007). Αυτάρεσκη Σιωπή (Ενδυμίων, 2009). Βρουξιστής (Σιδόντας, 2011). Βαβυλώνα (Ποιήματα Των Φίλων, 2013)