Κι εσύ που με καμάρι την υψώνεις
κι εσύ που οργισμένος την πατάς
κι εσύ που με διαβεβαιώνεις
κάποια σημαία ακολουθάς.
Κάπου, οπωσδήποτε, πρέπει ν' αρέσεις
την επιβράβευση κι εσύ επιζητάς.
Σε μάθανε να ζεις με τις προσθέσεις
μα ν' αποστρέφεσαι το πλην της μοναξιάς.
κι εσύ που οργισμένος την πατάς
κι εσύ που με διαβεβαιώνεις
κάποια σημαία ακολουθάς.
Κάπου, οπωσδήποτε, πρέπει ν' αρέσεις
την επιβράβευση κι εσύ επιζητάς.
Σε μάθανε να ζεις με τις προσθέσεις
μα ν' αποστρέφεσαι το πλην της μοναξιάς.
~
O Ντέμης Κωνσταντινίδης γεννήθηκε το 1976 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε Αρχαιολογία και Μουσειολογία στο Α.Π.Θ. Έχει εργαστεί ως αρχαιολόγος πεδίου, ως επιμελητής εκθέσεων και παιδαγωγός. Έχει συνεργαστεί με τα διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά Βακχικόν και Χίμαιρα, καθώς και με σημαντικά ιστολόγια και ιστοσελίδες λογοτεχνικού ενδιαφέροντος. Τίτλοι βιβλίων: Διαθέσεις - Συλλογή ποιημάτων 1997–2007 (University Studio Press, 2009). Ιχθύων λόγος (University Studio Press, 2011). Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (University Studio Press, 2013). Ευλύγιστες μελαγχολίες (Βακχικόν, 2014). Εφημερόπτερα (24 γράμματα, 2015). Περίπολος για τους εναπομείναντες (24 γράμματα, 2016). Σε κλειστά βιβλία (24 γράμματα, 2017). Της μοναξιάς καλή συνέχεια (Φαρφουλάς, 2019). Στίχοι για υγρούς θανάτους (Ψηφιακή έκδοση, 2019). Οι ψυχές αυτές μένουν απούλητες (Ψηφιακή έκδοση, 2020)