Σταλαγματιαίς ἀπ'τὴν καρδιά μου
Νὰ πέσουν 'ςτὸ χαρτὶ ἂν τύχῃ:
Πόνοι, χαραὶς κ' αἰσθήματά μου
Σιγὰ σιγὰ γίνονται στίχοι.
Ἀπὸ σταλιαὶς νεροῦ ποῦ στάζουν
Μέσ' ς τὴ σπηλιὰ ἔτσι θὰ 'δῆτε
Τοὺς βράχους γύρῳ νὰ σκεπάζουν
Ἀφροπλασμένοι Σταλακτῖται.
Νὰ πέσουν 'ςτὸ χαρτὶ ἂν τύχῃ:
Πόνοι, χαραὶς κ' αἰσθήματά μου
Σιγὰ σιγὰ γίνονται στίχοι.
Ἀπὸ σταλιαὶς νεροῦ ποῦ στάζουν
Μέσ' ς τὴ σπηλιὰ ἔτσι θὰ 'δῆτε
Τοὺς βράχους γύρῳ νὰ σκεπάζουν
Ἀφροπλασμένοι Σταλακτῖται.
Ο Γεώργιος Δροσίνης (Αθήνα, 1859 - Αθήνα 1951) ήταν ποιητής, πεζογράφος
και δημοσιογράφος. Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της Νέας Αθηναϊκής
Σχολής στην ποίηση και της ηθογραφίας στην πεζογραφία. Η πρώτη ποιητική
του συλλογή Ιστοί Αράχνης σηματοδότησε την εμφάνιση της Νέας Αθηναϊκής
Σχολής ενώ το διήγημά του Χρυσούλα κέρδισε το πρώτο βραβείο στον πρώτο
διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού «Η Εστία» το 1883. [Βιογραφία]