Αμαλία Τσακνιά, «Η Τελευταία Λέξη»

Καλύτερα μην έχεις ψευδαισθήσεις.
Έτσι θα πορευτείς μέχρι το τέλος
χωρίς να παραβείς κανένα νόμο
προσεχτικά πολύ σε κάθε βήμα
με το εγχειρίδιο ψυχολογίας στη μασχάλη
με τις κεραίες ν’ ανιχνεύουν μέρα νύχτα
με σύνεση με πονηριά μ’ ευαισθησία
και πάντα με προσήλωση στο χρέος.
Έτσι με ήσυχη συνείδηση, κρατώντας
καλά πιστοποιητικά της διαγωγής σου
και της πολύτιμης σιωπής τις αποδείξεις,
κρατάς ακόμα το δικαίωμα μια μέρα
όσο κι αν είναι αργά, φτάνει να θέλεις,
χωρίς περιστροφές, χωρίς δεσμεύσεις
έτσι απλά και παστρικά κι ωραία
εσύ να πεις την τελευταία λέξη.

~
από τη συλλογή Τα Ποιήματα, 1969-1984, εκδ. Στιγμή, 2000
πηγή

 

Η Αμαλία Τσακνιά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932. Το 1950 αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων και εργάστηκε από το 1953 μέχρι το 1968 στη φαρμακευτική εταιρεία ΑΒΒΟΤΤ. Το 1953 δημοσίευσε την εμπερίστατη ανθολογία "Κινέζικη ποίηση", την οποία δούλευε και εμπλούτιζε συνεχώς. Το 1977 κυκλοφόρησε, ιδίοις αναλώμασιν, συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων της (έγραφε από παιδί) με τίτλο, "Το δέντρο". Μέχρι το θάνατό της (1984), μετά από επώδυνη ασθένεια, συνέχισε αδιαλείπτως να γράφει και να μεταφράζει ποίηση, πεζογραφία και θέατρο. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και μεταφραστεί στα γερμανικά, αγγλικά και σλοβένικα.