Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, «Η ουτοπία της μνήμης»

Κλείνω τα μάτια κι ο κόσμος χάνεται
Η ένταση χαλαρώνει, αφήνεσαι στο σκοτάδι
Αναπνοές φωτίζουν σκοτεινή την καταγωγή μας
Αποκαλύπτουν μιαν έκταση στο μέλλον των σκιών
Καθώς παλιές πληγές ξεθώριασαν κι ακόμη στάζουν.

Τον χρόνο σέρνεις αρμολογώντας λέξεις
Με φαντάσματα συνομιλώ βουβών κλεπταποδόχων
Αγκομαχώντας για το πρώτο χάραμα στις γρίλιες.

Μυλόπετρα η σιωπή αλέθει τα όνειρα
Σκόνη σκορπά την ουτοπία της μνήμης. 

~
από τι βιβλίο Έσχατη υπόσχεση, εκδ. Ένεκεν, 2016
(ενότητα Σκοτεινή Ύλη)
πηγή 

 

Ο Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου (Καβάλα, 1935) είναι Έλληνας ποιητής και πεζογράφος. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από την Καππαδοκία και τον Πόντο. Το 1944 χτυπήθηκε από γερμανική χειροβομβίδα και έχασε το αριστερό του χέρι. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών Αθηνών. Από το 1971 ζει στη Θεσσαλονίκη. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1958, δημοσιεύοντας ένα ποίημα στην εφημερίδα Έρευνα Καβάλας, με το ψευδώνυμο Π. Μαρτάκος. Η πρώτη του ποιητική συλλογή, Έγκλειστοι, δημοσιεύτηκε το 1962. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ολλανδικά, Ιταλικά, Πολωνικά, Ρουμάνικα και Ρωσικά. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Αντί, Εντευκτήριο, Παρατηρητής, Σκαπτή Ύλη, Τραμ, Υπόστεγο και την εφημερίδα Η Αυγή, γράφοντας ποίηση, πεζά και μικρά δοκίμια. Έχει ανθολογήσει το ποιητικό έργο του Ανέστη Ευαγγέλου. Είναι μέλος της «Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης» και ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συγγραφέων». Το 1998 έλαβε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για το βιβλίο του Σπαράγματα και το 2004 το Βραβείο Διηγήματος της Ακαδημίας Αθηνών (Έδρα Πέτρου Χάρη) για το βιβλίο του Διέφυγε το μοιραίον.