Έιμυ Λόουελ (Amy Lowell), «24 χαϊκού σ’ ένα μοντέρνο θέμα» (Τα 15 χαϊκού)

 ΙΙ
Πως  σ’ έχω  πληγώσει ;
Με  κοιτάζεις  με  ωχρά  μάτια,
Αλλ’ αυτά  είναι  τα  δάκρυά  μου.

ΙΙΙ
Πρωί  και  βράδυ –
Ωστόσο  για  μας  μια  φορά  καιρό  πριν
Δεν  υπήρχε  διαχωρισμός.

VII
Τα  μάτια  μου  είναι  κουρασμένα
Ακολουθώντας  σε  παντού.
Σύντομες, ω  σύντομες, οι  μέρες !

VIII
Όταν  το  λουλούδι  πέφτει
Το  φύλλο  δεν  διατηρείται  πια.
Κάθε  μέρα  φοβάμαι.

ΧΙ
Πάρ’ το, αυτό  το  λευκό  ρόδο.
Οι  μίσχοι  των  ρόδων  δεν  ματώνουν∙
Τα  δάχτυλά  σου  είναι  ασφαλή.

ΧΙΙ
Όπως  ένας  ποταμίσιος  άνεμος
Που  εκτοξεύει  σύννεφα  σ’ ένα  λαμπρό  φεγγάρι,
Έτσι  είμαι  εγώ  για  σένα.

ΧΙΙΙ
Παρακολουθώντας  το  αγριόκρινο,
Τα  θαμπά  και  εύθραυστα  πέταλα –
Πως  είμαι  άξια ;

ΧΙV
Σ’ ένα  πορφυρό  ποτάμι
Παρασύρομαι  μέσα  σε  μια  βαρκούλα.
Είσαι  λοιπόν  τόσο  γενναία ;

ΧV
Η  νύχτα  ξαπλώνει  δίπλα  μου
Απέριττη  και  ψυχρή  όπως  ένα  κοφτερό  σπαθί.
Εκείνη  κι  εγώ  μόνες.

ΧVIII
Κατόπιν  σκέφτομαι:
Οι  παπαρούνες  ανθίζουν  όταν  μπουμπουνίζει.
Δεν  είν’ αυτό  αρκετό ;

ΧΙΧ
Η  αγάπη  είν’ ένα  παιχνίδι – ναι ;
Πιστεύω  πως  είν’ ένα  πλημμύρισμα:
Μαύρες  ιτιές  κι  αστέρια.

ΧΧΙ
Αφήνοντας  τη  σελίδα,
Τυφλωμένη  από  μια  νύχτα  δουλειάς,
Ακούω  τους  πρωινούς  κόκορες.

ΧΧΙΙ
Ένα  σύννεφο  από  κρίνα,
Ή  αλλιώς  εσύ  περπατάς  εμπρός  μου.
Ποιος  θα  μπορούσε  να  δει  καθαρά ;

ΧΧΙΙΙ
Γλυκιά  ευωδιά  υγρών  λουλουδιών
Πάνω  από  ένα  απογευματινό  κήπο :
Το  πορτραίτο  σου, ίσως ;

ΧΧΙV
Μένοντας  στο  δωμάτιό  μου,
Σκεφτόμουν  τα  νέα  ανοιξιάτικα  φύλλα.
Εκείνη  η  μέρα  ήταν  ευτυχισμένη.
~
Από  τη  σύνθεση  «24  χαϊκού  σ’ ένα  μοντέρνο  θέμα»
Μετάφραση: Κώστας Λιννός
πηγή