Μαρία Κουλούρη, «Ζωτικό Ψεύδος»

Ανεβαίνω στέγες μικρών σπιτιών
Μοναξιά των άστρων
Συλλέγω αγωνία βροχής
Τροφός της μέρας τραγουδώ τις εποχές
Σε γυναίκες που παντρεύτηκαν
Κι όμως ακόμα κρατάνε στάχυα
Τα μάτια φιλιά άργησαν να φτάσουν
Και η φωνή απομεσήμερο τέλη καλοκαιριούΑνοίγω τα χέρια
Προσφέρω εκτάσεις να στρωθούν κρεβάτια
Κάτοπτρα για ευσεβείς
Καθυστερώ την σίγουρη εκκίνηση της πτώσης

~
από τη συλλογή Ρολόγια και χτύποι, εκδ. Μελάνι 2015
πηγή

Η Μαρία Κουλούρη, γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1975 και ζει στην Αθήνα. Εργάζεται ως Λογοθεραπεύτρια, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και Εμψυχώτρια θεατρικής ομάδας ενηλίκων με αυτισμό και νοητική υστέρηση. Θεατρικά της μονόπρακτα έχουν παρουσιαστεί σε μορφή θεατρικού αναλογίου, από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου της Αθήνας. Έχει γράψει το σενάριο της ταινίας μικρού μήκους "Μη με λησμόνει". Τιτλίων βιβλίων: Μουσείο άδειο (Μελάνι, 2013 - Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων το 2014). Ρολόγια και άλλοι χτύποι, (Μελάνι, 2015). Καθημερινά κρεβάτια (Μελάνι, 2017)