Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Μαριαλένα Δισακιά, «Μια μέρα παραπάνω»

Μου είπες να δω όλα τα ηλιοβασιλέματα
έτσι παίρνοντας την θέση σου τα απόλαυσα όλα.
Ένα – ένα κάθε δείλι σ άγνωστο τόπο
με τα δικά σου μάτια κάθε ένα από αυτά που ήταν
τόσο ίδια μα και τόσο διαφορετικά.
Πως μπορεί να σου λείπει κάτι που δεν είχες ποτέ. 
Μια στιγμή που κρατά ανέλπιστα την αναμονή πυρακτωμένη.
Να περπατάς μόνη στην άμμο
και να σε ακολουθούν αγκαλιασμένες οι σκιές σας.
Βρέχει και κολλάω το πρόσωπο μου στο τζάμι
για να μπορέσω να δω το ηλιοβασίλεμα ,
είναι τόσο δυνατό μα εγώ νιώθω τόσο αδύναμη
και φοβισμένη μπροστά του χωρίς εσένα.
Μια μέρα παραπάνω….
Αν έμενα μια μέρα παραπάνω….
Ίσως να είχα γευτεί το φιλί σου,
θα είχαμε δει ένα ηλιοβασίλεμα,
θα είχαμε μοιραστεί ένα πρωινό χαμόγελο
απολαμβάνοντας μια και μόνο ανατολή.
Θα είχε μείνει μια γλυκιά νοσταλγική
ανάμνηση πνιγμένη στους φόβους.
Ευτυχώς έφυγα!
Είχαμε τον χρόνο να ακούσουμε αλήθειες
πριν αυτές γίνουν από εκείνες τις αλήθειες που πονάνε.
Έφυγα και είχαμε τον χρόνο
να πολεμήσουμε και να νικήσουμε
τους φόβους τις αποδοχής της αλήθειας.
Μπορέσαμε να σταθούμε μόνοι , μαζί!
Μπορεί να ξεχάσαμε ο ένας τη θοριά του άλλου
μα ανιχνεύσαμε τις ψυχές ,
τα θέλω και τους πόνους.
Θα βλέπουμε μαζί όλα τα ηλιοβασιλέματα,
θα σου συστήσω κάθε εικόνα τους που κρατώ στην μνήμη μου…
κάποια μέρα.
Έτσι θα γεμίσουμε σελίδες με γλυκές αναμνήσεις
και εικόνες που δεν θα έχει πληγώσει
μια μέρα παραπάνω…….
Σ’ ευχαριστώ!

Η Δισακιά Μαριαλένα γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου μεγάλωσε και σπούδασε λογιστικά. Η ζωή την οδήγησε στη Σκύρο. Εκεί έζησε 15 χρόνια δουλεύοντας ως λογίστρια, επάγγελμα που εξασκούσε κι όταν επέστρεψε στην Αθήνα. Πάντα την ακολουθούσε ένα τετράδιο, ένα δικό της τετράδιο που το γέμιζε λέξεις. Λέξεις που μιλούσαν για τη ζωή της, λέξεις που δεν είχαν καμιά σχέση με τους «αριθμούς» των πελατών της ,λέξεις που ήταν η δική της αλήθεια, το δικό της πάθος. Σήμερα ζει μόνιμα στην Αθήνα, «μακριά» απ’ τους αριθμούς των πελατών, κοντά στα δικά της «γράμματα» στις δικές της λέξεις. Ελεύθερη πια, έχει ως μόνη της ενασχόληση την ανάγνωση και τη γραφή. Αφοσιώθηκε επιτέλους στο πάθος της. Παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής κι ανάγνωσης. Απέκτησε βεβαίωση σπουδών από το Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου «Αυτοπεποίθηση-Αυτογνωσία» «Αυτοπεποίθηση- Αυτοεκτίμηση», «Η τέχνη της επικοινωνίας» και «Στην τέχνη της ευτυχίας». Γράφει ποίηση και διηγήματα . Διηγήματα της έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Κύμα σε τρείς συλλογικές ανθολογίες («Ανθολογία μικρού διηγήματος για την νύχτα», «Ιστορίες πάθους και μαγειρικής» και «Παράξενες ιστορίες με γάτες») “Ασκήσεις επί χάρτου ” από τις Εκδόσεις Κύμα διηγήματα, αφηγήσεις και ποίηση. Απο τις εκδόσεις Εντύποις “Ρευστά όρια” συλλογικός τόμος ποίησης. Ποίημα της επιλέχθηκε από τις εκδόσεις PROVOCATEYR και συμμετάσχει στα   «Ανεμοδαρμένα ποιήματα»  Δίγλωσση  Συλλογή Ελληνικής ποίησης του 21ου αιώνα. Από τις εκδόσεις Λευκό Μελάνι κυκλοφορεί από το 2018 η πρώτη ποιητική της συλλογή «Οι στροβιλισμοί της Αστάρτης» [από την ιστοσελίδα της ποιήτριας marialenadisakia.gr]

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης