Μαρία Πολίτου, «θαλασσινό κοιμητήριο»

Γέμισε η θάλασσα σταυρούς.
Χέρια υψωμένα αποζητούν τον ουρανό
παλάμες παιδικές σκάβουνε το νερό

−εδώ Θεός, εκεί Θεός, πού ’ναι ο Θεός−

διψούν για ουρανό.

Λεπίδες το φως στο ηλιοβασίλεμα
τις τυραννισμένες φλέβες χαράζει
και βυθίζονται
βυθίζονται
αργά σπαραχτικά
βουλιάζουν
με τα μάτια ορθάνοιχτα
ανοιχτά και άδεια

γιατί κάπου τα ξέχασαν εκεί

στους γκρεμισμένους τοίχους του σπιτιού
στα ακρωτηριασμένα χέρια του πατέρα
στης μάνας το γέλιο το στερνό.

Κι έγινε κόκκινη η θάλασσά μου
Κι έγινε η θάλασσα μου μαύρη

η θάλασσα που με γέννησε

θλιβερό νεογέννητων
νεκροταφείο ελπίδων.
~
από τη συλλογή Επιτέλους αποβίβαση, εκδ. Κουκκίδα, 2018
πηγή

H Μαρία Πολίτου γεννήθηκε το 1974 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται ως φιλόλογος - καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Από τον Αύγουστο του 2017 είναι διευθύντρια του 2ου ΓΕΛ Εχεδώρου (Διαβατά). Απόφοιτος του Κλασικού τμήματος Φιλολογίας, του τμήματος Θεατρολογίας και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας και Πολιτισμού ΑΠΘ. Άρθρα και μελέτες της δημοσιεύονται σε περιοδικά λόγου και τέχνης. Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό τόμο "Μικρόν εγκόλπιον για τον ποιητή Μάρκο Μέσκο" που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις του Φοίνικα. Εργογραφία: Επιτέλους αποβίβαση, Κουκκίδα (2018). Εφήμερη στην πένα του Θεού, Εκδόσεις των Φίλων (2014).

Η ιστοσελίδα της ποιήτριας mapolitou.blogspot.com