Ο ήρωας ενός έργου, που γελάμε
έχει νευρώσεις πάνω από εκατό.
Κάνουμε πλάκα, το παρατραβάμε,
μα ξέρουμε καλά το μυστικό:
Ντετέκτιβ Μονκ στ’ αλήθεια δεν υπάρχει,
μα τελικά είσ’ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
Αν του κουνήσεις λίγο το τραπέζι,
αν πας την πολυθρόνα παρακεί,
ο Μονκ ισοπεδώνεται, τα παίζει,
παθαίνει άλλη μια κρίση νευρική.
Ντετέκτιβ Μονκ –το ξέρεις- δεν υπάρχει:
στο βάθος είσ’ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
Αν κάτι που ‘ναι βρώμικο ακουμπήσει
κι αν σκουριασμένο δει ένα καρφί,
ο δυστυχής! πάει να λιποθυμήσει,
απ’ τα μικρόβια για να προστατευτεί.
Ντετέκτιβ Μονκ –στο είπα- δεν υπάρχει.
Εν τέλει είσ’ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
ʼμα του πεις να πιείτε καφεδάκι
- χειρότερα: τον πας για φαγητό –
την κρίση να προσμένεις σε λιγάκι:
θα τρέμει μήπως πιει κάτι κακό.
Ντετέκτιβ Μονκ ωστόσο δεν υπάρχει:
το ξέρεις, είσ΄ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
ʼμα τον πας σε κάποια παραλία
ή σ’ ένα ραντεβού στην εξοχή,
θα δεις, τον κυριεύει η αγωνία,
μια μέλισσα, μια κάμπια μόλις δει.
Ντετέκτιβ Μονκ σαφώς και δεν υπάρχει:
στ’ αλήθεια είσ’ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
Αν θέλεις να τον πας σ’ ένα παζάρι,
πολύχρωμη ή πολύβουη αγορά,
τα νεύρα του θαρρείς παίζεις στο ζάρι,
όπως κι όταν βρεθεί σε μιαν ουρά.
Ντετέκτιβ Μονκ (ποιός είπε; ) δεν υπάρχει:
μας το ‘παν, είσ’ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
ʼμα σου πουν: ο Μονκ, της φαντασίας
ήρωας είναι, παίζει σε σειρά,
θα ‘ρθει η δική σου η στιγμή αγωνίας
για όσα κι εσύ τραβάς κάθε φορά.
Ντετέκτιβ Μονκ στις πόλεις μας υπάρχει
- κι ως νεύρωση τσακίζει τον αστό.
~
Ηλ. περιοδικό Βακχικόν, τχ.4 Δεκ. 2008 - Φεβρ. 2009
πηγή η ιστοσελίδα της ποιήτριας
αν πας την πολυθρόνα παρακεί,
ο Μονκ ισοπεδώνεται, τα παίζει,
παθαίνει άλλη μια κρίση νευρική.
Ντετέκτιβ Μονκ –το ξέρεις- δεν υπάρχει:
στο βάθος είσ’ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
Αν κάτι που ‘ναι βρώμικο ακουμπήσει
κι αν σκουριασμένο δει ένα καρφί,
ο δυστυχής! πάει να λιποθυμήσει,
απ’ τα μικρόβια για να προστατευτεί.
Ντετέκτιβ Μονκ –στο είπα- δεν υπάρχει.
Εν τέλει είσ’ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
ʼμα του πεις να πιείτε καφεδάκι
- χειρότερα: τον πας για φαγητό –
την κρίση να προσμένεις σε λιγάκι:
θα τρέμει μήπως πιει κάτι κακό.
Ντετέκτιβ Μονκ ωστόσο δεν υπάρχει:
το ξέρεις, είσ΄ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
ʼμα τον πας σε κάποια παραλία
ή σ’ ένα ραντεβού στην εξοχή,
θα δεις, τον κυριεύει η αγωνία,
μια μέλισσα, μια κάμπια μόλις δει.
Ντετέκτιβ Μονκ σαφώς και δεν υπάρχει:
στ’ αλήθεια είσ’ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
Αν θέλεις να τον πας σ’ ένα παζάρι,
πολύχρωμη ή πολύβουη αγορά,
τα νεύρα του θαρρείς παίζεις στο ζάρι,
όπως κι όταν βρεθεί σε μιαν ουρά.
Ντετέκτιβ Μονκ (ποιός είπε; ) δεν υπάρχει:
μας το ‘παν, είσ’ εσύ, κι είμαι κι εγώ.
ʼμα σου πουν: ο Μονκ, της φαντασίας
ήρωας είναι, παίζει σε σειρά,
θα ‘ρθει η δική σου η στιγμή αγωνίας
για όσα κι εσύ τραβάς κάθε φορά.
Ντετέκτιβ Μονκ στις πόλεις μας υπάρχει
- κι ως νεύρωση τσακίζει τον αστό.
~
Ηλ. περιοδικό Βακχικόν, τχ.4 Δεκ. 2008 - Φεβρ. 2009
πηγή η ιστοσελίδα της ποιήτριας
Η Σοφία Κολοτούρου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Πήρε το πτυχίο της το 1998 και στη συνέχεια ειδικεύτηκε επί πενταετία στην Κυτταρολογία στα νοσοκομεία Πανεπιστημιακό Ηρακλείου Κρήτης και Aγιος Σάββας Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με μεταφράσεις και επιμέλειες ιατρικών βιβλίων και ακόμη με τη συγγραφή βιβλίων (πεζά και ποίηση). Από το 2020 φοιτεί στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών "Δημιουργική Γραφή" του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Εχει αναπτύξει ακτιβιστική δραστηριότητα πάνω στα προβλήματα ακοής και ειδικότερα στην μεταγλωσσική κώφωση, από την οποία πάσχει και η ίδια. Διατελεί πρόεδρος του Σωματείου: «Ακουστήριξη – Κίνηση για την προσβασιμότητα κωφών και βαρηκόων με προφορικό λόγο». Τον Δεκέμβρη του 2017 η ποιητική της συλλογή "Η Τρίτη Γενιά" τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (του 2016). ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Αν-επίκαιρα ποιήματα (2007), Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς; (2010), Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης (2013), Η τρίτη γενιά (2015).
