Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Μαρία Φίλη, «Κυματοθραύστης»

Εξελίσσομαι στης γλώσσας σου την ολόσωμη κατάκτηση.
Γλιστράς σ’ έναν αστράγαλο και τον αρπάζεις
τα πέλματα αφήνονται να πλέουν πάνω σε ήμερους αέρηδες
Ατάραχα αιωρούνται σε στιγμή παρατεταμένης νηνεμίας
και αναρριχάσαι ως το στόμα. Η γλώσσα σου βατόμουρο
κρύβεται κάτω απ΄τη δική μου. Αναβρύζεις

ολόκληρος από τους μικρούς της πόρους.
Κατέβηκες από ψηλά
από το ύψος του υγρού σου αναστήματος.

Κρυβόσουν από ράμφη και κατέβασες τη γλώσσα σου στο στήθος μου
για να τη συγχρονίσεις με τις τροχιές των υδάτων μου.
Για ώρα η κίνηση του πηγαιν’ έλα και πάλι πήγαινε και κυλίσου και
κρύψου κι έλα κι εμφανίσου απροκάλυπτα. Με γεύεσαι κοραλλένια.
Με τη δύναμη της γλώσσας σου
τον φυσητήρα φάλαινας οπλίζεις κι εκτοξεύεις ως τ’ άστρα
κοχύλια που ‘χαν φυλακιστεί μαζί με θάλασσα στην εισπνοή της.
Ο ωκεανός δεν έχει τέλος. Η γλώσσα σου δεν έχει τέλος,
έχει την κίνηση της πλώρης που σφυροκοπά αφρό:
Ανάμεσα στα σκέλη μου περνά και θραύει το θόλωμα της πρώτης
νεότητας.
~
από τη συλλογή Το Πιο παράξενο απόκτημα των εντόμων, εκδ. Μελάνι, 2014
πηγή

Η Μαρία Φίλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993. Φοίτησε στο τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης, της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Τίτλοι βιβλίων: Το πιο παράξενο απόκτημα των εντόμων (Μελάνι, 2014 - Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2015)

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης