Αίσωπος, «Η καλιακούδα και τα πουλιά»

Μια φορά ο Δίας αποφάσισε να επιβάλει βασιλέα στα πουλιά. Τους όρισε λοιπόν προθεσμία για να παρουσιαστούν μπροστά του οι υποψήφιοι. Η καλιακούδα, που λέτε, είχε συνείδηση του πόσο άσχημη ήταν. Γι᾽ αυτό βάλθηκε να τριγυρνάει γύρω-γύρω και να μαζεύει τα φτερά που έπεφταν χάμω από τα διάφορα πτηνά, έτσι ώστε να τα προσκολλήσει πάνω της. Αποτέλεσμα: όταν έφτασε η καθορισμένη μέρα, η καλιακούδα είχε πια σκεπαστεί ολόκληρη με πολύχρωμα φτερώματα και έτσι παρουσιάστηκε στον Δία. Εκείνος, εντυπωσιασμένος από τόση ομορφιά, ήταν έτοιμος να την επιλέξει για βασιλιά. Πάνω στην ώρα, ωστόσο, τα άλλα πετούμενα, που είχαν αγανακτήσει με αυτήν την απάτη, μαζεύτηκαν γύρω από την καλιακούδα και το καθένα τους τράβηξε και πήρε από πάνω της το δικό του φτερό. Με αυτόν τον τρόπο την ξεγύμνωσαν, και φάνηκε πάλι αυτό που ήταν στην πραγματικότητα: μια καλιακούδα και τίποτε άλλο.

(Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους: Οι χρεοφειλέτες, όσο έχουν τα λεφτά των άλλων, νομίζουν πως είναι σπουδαίοι και τρανοί. Όταν όμως χρειαστεί να τα δώσουν πίσω, φανερώνεται πια καθαρά αυτό που ήσαν εξαρχής)

Μετάφραση: Ιωάννης Μ. Κωνσταντάκος