Στέλλα Δούμου, «Χρονορυχείο»

Στη μέση της κάμαρας εκεί ακριβώς που έσταζε ο ουρανός
χτυπώντας το χέρι στο γόνατο, είπε:
ε, λοιπόν ναι, Νταγκ, ποντάρω στο σπασμένο δόντι του θεού.
Και ξέρεις γιατί Νταγκ;
Γιατί σκάρτεψαν πολλά οχτώ για να γίνει
το πορτοκάλι οιωνός και τα μικρά μου μάτια μέλισσες.

 Και δες τι βλέπω πίσω απ’ τη γκρίζα ζώνη της φωτιάς:

πέρα απ’ το παντελόνι μου που καίγεται
ιδού το πρόσωπό μου, ένας μπάσταρδος ψίθυρος
που δεν κάνει άλλο από το να ζητάει χώμα
κι ας είναι και ξερό.

Πάλεψα Νταγκ, με λύσσα, σου λέω,
γύρεψα με τα μάτια τη γύρη του Κόσμου
και σιγοκάηκα να μηρυκάζω το αλάτι των χειμώνων.
Με στήθος επιούσιο
κουράστηκα να αναπνέω ανάποδα, Νταγκ.
Έρεψε η μηλιά μέσα στα βροχικά των κήπων μου
κι ο θάνατος έχει διασχίσει πλήκτρα νερών
για να ’ρθει φέγγαρος ορθάνοιχτος να με πετύχει.

Μέχρι ν’ ανάψεις μια ακτίνα θα γειτονέψουμε, Νταγκ
θα φοράμε μαζί τρύπιες κάλτσες
και τις ταμπέλες εκείνες, των σπασμένων ανθρώπων
στην πατρίδα που δεν έχει όνομα.
~
από τη συλλογή Χρονορυχείο, εκδ. Θράκα, 2017
πηγή

Η Στέλλα Δούμου γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Μάνη. Γράφει ποίηση, ποιητική πρόζα και πεζά σε μικρή φόρμα. Κείμενά της δημοσιεύονται σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί και υπογράφονται στη δισκογραφία με το όνομα "Ουράνια". Οι "Χαμηλές οκτάβες" τιμήθηκαν με το Α΄ Βραβείο του ΚΘ΄ λογοτεχνικού διαγωνισμού του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός.  Τίτλοι βιβλίων: Χαμηλές οκτάβες (2013 - περιλαμβάνει τις ποιητικές συλλογές "Χαμηλές Οκτάβες" και "Μέλισσες σφουγγαρίζουν τις κοιλάδες" ). Έρως αρόδο (2015). Χρονορυχείο (2017). Το άλογο που έγραφε (2020). 

Η ιστοσελίδα της ποιήτριας doumoustella.wordpress.com