Νικόλαος Κάλας, «Αναχώρηση δίχως αστέρια»

Καθώς ή ανάμνηση τό νερό κάτω από τό καράβι καί ή ώρα
των πιό μεγάλων μυστικών
Τό όνομά σου είναι μπλε ένα μπλέ της φωτιάς καί της έλπίδας
Θά ’θελα νά τό αφανίσω
Νά κηλιδώσω τό ζεστό σου αίμα καί νά πνίξω την τόλμη μου
Τό αίμα χάθηκε στά μοιρολόγια

Έχασα τό κλειδί των όνειροπολήσεών σου

Σέ έχασα σά μιά πεντάρα ανάμεσα σέ εκατομμύρια άλλες

Ζήλευα τόν ίδιο μου τόν εαυτό

Καί την απεραντοσύνη των θαλασσών

’Αλλά είναι εσένα πού λυπάμαι

Τά ταξίδια σου χωρίς όνειρα

Τίς άγονές σου νύχτες

Τά μαλλιά σου πού παίζουν μόνα τους

Τά όνειρά σου χωρίς καθρέφτες παγωμένα όπως ή έπιθυμία ένός άλλου

Ίχνη αίματος καταυγάζουν τό πρόσωπο

Είμαι άπείρως περισσότερος από τό πλούσιο καί ηδυπαθές χρώμα

ένός εγκλήματος

Πέρα από ένας καθρέφτης γιά τά μάτια σου

Πέρα από τήν αναχώρησή σου

Πέρα από ένα αβέβαιο μέλλον

Περπατάω χωρίς ηχώ

Ή επιστροφή σου δέ θά προσέθετε τίποτα

Μαζί είμαστε πάρα πολλοί γιά μάς τούς ίδιους

Πάρα πολλοί σάν ένας στρατός σέ άτακτη υποχώρηση ή μιά κακή σοδειά

“Ολα μυρίζουν προδοσία ένα όνειρο πού διακόπτεται μιά σκέψη

πού ξεφεύγει απ’ τόν αέρα

Ή αναμονή έκ γενετής τυφλή

Πριν σέ γνωρίσω ή φωτιά ήτανε ιερή

Τώρα είναι ή γη πού καταρρέει

Θά επινοήσουμε κάτι άλλο

Μιά καρδιά πού νά λειτουργεί σά δαιμόνια μηχανή

Μιά ήμιτονοειδή ή έναν καινούργιο χαρταετό

‘Έναν καινούργιο χώρο ένα καινούργιο επίχρισμα γιά την αύγή

Δεν τά ’κλεψαν δλα ούτε τά καταβρόχθισαν

Ό ουρανός είναι απέραντος καί πέφτοντας τό πιό μικρό αστέρι

θά τρόμαζε τά μάτια σου

(Παρίσι 1939)

~

(Από το βιβλίο «Νικόλαος Κάλας – Δεκαέξι γαλλικά ποιήματα και Αλληλογραφία με τον Ουίλλιαμ Κάρλος Ουίλλιαμς», Εκδόσεις «Ύψιλον», 2002. Μετάφραση: Σπήλιος Αργυρόπουλος, Βασιλική Κολοκοτρώνη.)

πηγή 

 

Ο Νικόλας Κάλας ή Νικήτας Ράντος (πραγματικό όνομα: Νικόλαος Καλαμάρης, Λωζάνη, 1907 - Νέα Υόρκη, 1988) ήταν Έλληνας ποιητής. Χρησιμοποιούσε επίσης τα ψευδώνυμα Μ. Σπιέρος και N.Calas στα θεωρητικά και κριτικά του κείμενα. Είναι ένας από τους πρώτους ποιητές που χρησιμοποίησαν ελεύθερο στίχο στην δεκαετία του ’30. Εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα σε νεαρή ηλικία και σπούδασε στην Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την περίοδο αυτή, δηλαδή μεταξύ 1924 με 1927 υπήρξε μέλος της Φοιτητικής Συντροφιάς. Το 1933 εξέδωσε ως Νικήτας Ράντος την πρώτη του συλλογή, Ποιήματα, και το 1934 αναχώρησε για το Παρίσι, όπου εντάχθηκε στην υπερρεαλιστική ομάδα. Στα προλεγόμενα ενός τρίτου μανιφέστου του υπερρεαλισμού, ο Αντρέ Μπρετόν τον κατέταξε στα «πιο φωτεινά και τα πιο τολμηρά» μυαλά της εποχής. Εκτός από το ποιητικό του έργο μετέφρασε Τ. Σ. Έλιοτ (μαζί με τον Τάκη Παπατσώνη ο Κάλας υπήρξε πρώτος μεταφραστής του Τόμας Έλιοτ στα ελληνικά.) και Λουί Αραγκόν και συνεργάστηκε με ελληνικά και διεθνή περιοδικά όπου δημοσίευε θεωρητικά κείμενα και δοκίμια. Το 1977 τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο ποίησης για την συλλογή του Οδός Νικήτα Ράντου, που είχε δημοσιεύσει με το ψευδώνυμο Νικόλας Κάλας. Υπήρξε πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης, που ασπάστηκε τον τροτσκισμό, χωρίς δογματισμούς. Υπήρξε ο πρώτος της γενιάς του που αναγνώρισε τη σημασία της ποίησης του Καβάφη.