Τριστάν Τζαρά (Tristan Tzara), «Αγριο Νερό»

Τα λιμασμένα δόντια του ματιού

γιομάτα μεταξένια καπνιά

ανοιχτά στη βροχή

ολοχρονίς το γδυτό νερό

μαυρίζει τον ίδρωτα του μετώπου της νύχτας

το μάτι κλείνεται σ΄ ένα τρίγωνο

αυτό το τρίγωνο βαστά έν΄ άλλο τρίγωνο

το μάτι αργά

ροκανίζει μες στο στόμα του κομμάτια ύπνου

τρώει δόντια του ήλιου δόντια βαριά απ΄ τον ύπνο

ο θόρυβος κανονισμένος στην περιφέρεια της λάμψης

είν΄ ένας άγγελος

που χρησιμεύει για κλειδαρότρυπα στην ασφάλεια του τραγουδιού

ένα τσιμπούκι που καπνίζουν στο όχημα των καπνιστών

πάνου στη σάρκα του οι φωνές διυλίζονται μεσ΄ απ΄ τα σώματα

που οδηγούν τη βροχή και τα σχέδιά της

οι γυναίκες το βάζουν στο λαιμό σαν περιδέραιο

είν΄ η χαρά των αστρονόμων

όλος ο κόσμος το παίρνει για ένα παιχνίδι θαλασσίων πτυχών

χνουδωτό απ΄ τη ζέστη και την αυπνία που το χρωματίζει

το μάτι του δεν ανοίγει παρά μόνο στο δικό μου

μόνον εγώ φοβούμαι όταν κοιτάζωμε ρίχνει σε μια κατάσταση σεβάσμιου πόνου

εκεί όπου οι μυς της κοιλιάς του και οι αλύγιστες κνήμες του

συναντώνται σ΄ ένα κτηνώδες φύσημα αλμυρής πνοής

απομακρύνω σεμνά τους νεφελώδεις σχηματισμούς και το στόχο τους

ανεξερεύνητη σάρκα στιλπνή και λεία πια απ΄ τα πολύ λεπτά νερά.

~

Μετάφραση Νίκος Εγγονόπουλος

πηγή