Οι θόρυβοι των καμπαρέ, του δρόμου η λαγνεία∙
Πλατάνια που φυλλορροούν στο μολυσμένο αγέρα∙
Λεωφορεία που βογκούν στους τέσσερις τροχούς τους
Και μες στους δρόμους τρέχουνε σαρώνοντας τα πάντα,
Ενώ τα μάτια τους φριχτά, στης νύχτας τα σκοτάδια,
Τα πράσινα και κόκκινα, αργά τα γυροφέρνουν.
Εργάτες, που πηγαίνουνε στου κόμματος τη λέσχη,
Την αναμμένη πίπα τους καπνίζοντας περνάνε
Κάτω απ’ τη μύτη βλοσυρών της πόλης αστυνόμων∙
Τοίχοι που τρέχουνε νερό με χάρβαλα τις στέγες,
Ξεκοιλιασμένες άσφαλτοι, λιθόστρωτα, λακκούβες
Και ρείθρα που τ’ απόνερα ξερνούν στους υπονόμους.
Αυτός είναι ο δρόμος μου και ο παράδεισός μου!
~
Απόδοση: Φάνης Κωστόπουλος
