Μαίρη Όλιβερ (Mary Jane Oliver), «Πώς πηγαίνω στο δάσος»

Συνήθως, πηγαίνω μόνη στο δάσος, χωρίς ούτε έναν

φίλο, γιατί όλοι αυτοί χαμογελούν και μιλούν, άρα είναι

ακατάλληλοι.

Δεν θέλω να με βλέπουν να μιλάω στα πουλιά,

να αγκαλιάζω τη μαύρη γέρικη βελανιδιά. Έχω κι εγώ τον δικό μου τρόπο

να προσεύχομαι, όπως κι εσύ ασφαλώς έχεις το δικό σου.

Άλλωστε, όταν είμαι μόνη μπορώ να γίνω αόρατη. Μπορώ να καθίσω

στην κορυφή ενός αμμόλοφου, ακίνητη σαν τα ψηλά χορτάρια,

ώσπου οι αλεπούδες να προσπερνούν αμέριμνες. Μπορώ ν’ ακούω τον σχεδόν

αδιόρατο ήχο των ρόδων που τραγουδούν.

Αν ήρθες ποτέ μαζί μου στο δάσος, πρέπει να σ’ αγαπώ πολύ.

~

Μετάφραση: Έφη Φρυδά

πηγή