Μαίρη Όλιβερ (Mary Jane Oliver), «Αγριόχηνες»

Δεν χρειάζεται να
είσαι καλός.

Δεν χρειάζεται να
διανύεις γονυπετής

εκατό μίλια μες

στην έρημο, μετανοώντας.

Το μόνο που

χρειάζεται είναι ν΄ αφήσεις το τρυφερό ζώο του κορμιού σου να αγαπά

ό,τι αγαπά.

Πες μου για την

απόγνωση, τη δική σου, και θα σου πω για τη δική μου.

Εν τω μεταξύ ο

κόσμος προχωρεί.

Εν τω μεταξύ ο

ήλιος και τα διάφανα βότσαλα της βροχής

διασχίζουν τα

τοπία,

πάνω απ΄ τα λιβάδια

και τα βαθύρριζα δέντρα,

τα όρη και τα

ποτάμια.

Εν τω μεταξύ οι

αγριόχηνες, ψηλά στον καθαρό καταγάλανο αιθέρα,

τραβούν και πάλι

για το σπίτι.

Όποιος και να ΄σαι,

όση και να ΄ναι η μοναξιά σου,

ο κόσμος προσφέρει

εαυτόν στην φαντασία σου,

σαν τις

αγριόχηνες σε καλεί, σκληρός και συναρπαστικός-τη θέση σου αναγγέλλοντας ξανά

και ξανά  

στην οικογένεια των πραγμάτων.

~

Μετάφραση: Νικολέττα Σίμωνος

πηγή