Ντενίς Λέβερτοφ (Denise Levertov), «Ύμνος στο θεό Έρωτα»

Ω Έρωτα, εσύ που σιωπηλά χαμογελάς,
άκουσέ με.
Άσε τη σκιά της φτερούγας σου
να μ’ ακουμπήσει.
Άφησε την παρουσία σου
να με τυλίξει, σαν το σκοτάδι
να ‘ταν κύκνου πούπουλα.
Άσε με να δω το σκοτάδι αυτό
με τη λάμπα στο χέρι,
τον τόπο αυτό να γίνεται
άλλος τόπος
ο ιερός, του πόθου.

Νυσταγμένε θεέ,
βράδυνε τους τροχούς της σκέψης μου
για ν’ ακούω μόνο
το χιονένιο σου θρόισμα
σαν με κυκλώνεις.
Κλείσε με μαζί με τον αγαπημένο μου
στον κλοιό- καπνό της δύναμής σου,
για να γίνουμε, ο ένας για τον άλλο,
μορφές φλόγας,
μορφές καπνού,
μορφές σάρκας
πρωτοειδομένες μες στο σούρουπο.
~
(Σύγχρονοι αμερικάνοι ποιητές, επιλογή Κατερίνα Αγγελάκη-Ρούρκ, εκδ. Ύψιλον)

πηγή