Καίτη Βασιλάκου, «Ηχεί παράξενα η φωνή μου»

Ηχεί παράξενα η φωνή μου
μέσα στο άδειο σπίτι,
όταν μιλώ με τις σκιές μου.

Εκείνες δε μιλούν.
Κάθονται στις γωνίες,
ακούν,
σκέφτονται αλλόκοτα.

Προσπαθώ
να είμαι καλή μαζί τους,
κομμάτια γίνομαι
να τις ευχαριστήσω.

~

πηγή

 

Βιογραφικό από την ιστοσελίδα της. Γεννήθηκα στα Χανιά κι έμεινα εκεί ως τα δεκαέξι μου χρόνια. Κατά τύχη γεννήθηκα εκεί, δεν είμαι Χανιώτισσα. Γι αυτό φεύγοντας από αυτή την πόλη, δεν άφησα πίσω μου τίποτα. Πήρα μαζί μου τις αναμνήσεις μου και ήρθα στην Αθήνα. Έγινα δημότης Αθηναίων και νιώθω Αθηναία – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Πήρα ένα πτυχίο αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο που μου χρησίμευσε για να κάνω τη φιλόλογο στη μέση εκπαίδευση. Μου αρέσουν πολλά πράγματα. Οι τέχνες γενικώς και οι επιστήμες. Τα τελευταία χρόνια λιγότερο οι τέχνες και περισσότερο οι επιστήμες. Ιστορίες έγραφα από πάντα, τις οποίες φύλαγα στο συρτάρι μου και αρνιόμουν να τις δημοσιεύσω. Πίστευα ότι κανείς εκτός από μένα δεν θα είχε την περιέργεια να τις διαβάσει. Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι μάλλον είχα κάνει λάθος.