Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος, «Ένα ποίημα για το σκοτάδι»

Το σκοτάδι πρέπει να είναι απόλυτο
Πυκνό
Βαθύ
Βελούδινο
Να υπερνικάει όλα τα χρώματα
και όλες τις εικόνες
Να υπάρχει η απόλυτη έλλειψη φωτός
Να μπορείς να ονειρευτείς τα πάντα
Να μπορείς να δεις τα πάντα
Να ζωντανεύει τους πιο κρυφούς σου φόβους
Τους πιο φριχτούς σου εφιάλτες
αλλά και τις πιο ενδόμυχές σου σκέψεις.
Τη ζωή
να την εξισώνει με το θάνατο
στον ίδιο πάντα τόνο
Μαύρο
Σκοτεινό
Απόλυτο
Σκοτάδι
~

Ο Χρήστος Αντισθένης Ζάχος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Παρακολούθησε μαθήματα ηλεκτρολογίας και σπούδασε στο τμήμα Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα ήταν το 2009 με την ποιητική συλλογή “Η Nόσος της Ποίησης” από τις εκδόσεις Ίαμβος. Τίτλοι βιβλίων: Η νόσος της ποίησης (Ίαμβος, 2009). Η μούσα και ο ποιητής (Ίαμβος, 2009). Κραταιά ως θάνατος αγάπη (Ίαμβος, 2010). Οι εμπειρίες ενός πνιγμένου (Γαβριηλίδης, 2011). Χ-έγερση υποσυνειδήτου Ποιήματα και πεζά (Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, 2014). Ασημαντότητες (Κύμα, 2018 / Ιδιωτική Έκδοση, 2019)

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης