(1).jpg)
.png)
Είσαι στο βάθος και σ’ ακούω που τραγουδάς
Είν η σπασμένη η ξεχασμένη πια φωνή σου.
Τις νύχτες έρχεσαι στον ύπνο μου αγρυπνάς
Χτυπούν οι έλικες στην απογείωσή σου.
Είν η σπασμένη η ξεχασμένη πια φωνή σου.
Τις νύχτες έρχεσαι στον ύπνο μου αγρυπνάς
Χτυπούν οι έλικες στην απογείωσή σου.
Σε σάπιο φως πετούν πουλιά που είχα πολύ
Στον πρώτο θάνατο στην πρώτη μου ζωή αγαπήσει
Κι είσαι κι εσύ μαζί μ’ αυτά η ανατολή
Που είχα ελπίσει πίσω από τη δύση.
Αφρός σκοτάδι κι αίμα χύνεται απ’ το φως
Χύνεται ο ήλιος κάποτε που λιώνει
Στις ζωηρές φωνές μας ο καιρός είναι κουφός
Και κάθε ποίημα αρχίζει και τελειώνει.
Στον πρώτο θάνατο στην πρώτη μου ζωή αγαπήσει
Κι είσαι κι εσύ μαζί μ’ αυτά η ανατολή
Που είχα ελπίσει πίσω από τη δύση.
Αφρός σκοτάδι κι αίμα χύνεται απ’ το φως
Χύνεται ο ήλιος κάποτε που λιώνει
Στις ζωηρές φωνές μας ο καιρός είναι κουφός
Και κάθε ποίημα αρχίζει και τελειώνει.
~
Από τη συλλογή «Σκοτεινός Έρωτας» (1977),
που περιλαμβάνεται στον συγκεντρωτικό τόμο
«Αντώνης Φωστιέρης - Ποίηση, 1970-2005», εκδ. Καστανιώτη 2008
Ο Αντώνης Φωστιέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Κατάγεται από την Αμοργό. Φοίτησε στο Μαράσλειο Πρότυπο Δημοτικό Σχολείο και στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων. Αποφοίτησε με άριστα από το Λύκειο (1971) και πέτυχε πρώτος στις εισαγωγικές (Πανελλήνιες) εξετάσεις της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοιτά με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Το 1976 παίρνει το πτυχίο του με άριστα και συνεχίζει με μεταπτυχιακές σπουδές Ιστορίας Δικαίου στο Παρίσι (Πανεπιστήμιο του Παρισιού) με υποτροφία του γαλλικού κράτους (1976-1980). Η ποίησή του έχει μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Από το 1974 ως το 1976 εξέδιδε και διηύθυνε το περιοδικό "Η Νέα Ποίηση". Ποίησή του περιέχεται στα "Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" της Γ΄Λυκείου, έχει μελοποιηθεί από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Θανάση Νικόπουλο και έχει περιληφθεί σε πολλές ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Έχει τιμηθεί με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη (1993), με το Βραβείο Βρεττάκου του Δήμου Αθηναίων (1998), με το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού Διαβάζω (2004) και με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (2004). H Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το 2010, για το σύνολο του έργου του, το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Ποιητικές συλλογές: 1971: Το Μεγάλο Ταξίδι. 1973: Εσωτερικοί χώροι ή Τα είκοσι. 1977: Ποίηση μες στην Ποίηση. 1977: Σκοτεινός Έρωτας. 1981: Ο διάβολος τραγούδησε σωστά. 1987: Το θα και το να του θανάτου. 1996: Η σκέψη ανήκει στο πένθος. 2003: Πολύτιμη Λήθη. 2007: Ο ήχος του σφυγμού (συλλεκτική έκδοση με πρωτότυπα χαρακτικά του Αλέκου Φασιανού, 2007). 2008: Ποίηση 1970-2005 (συγκεντρωτική έκδοση όλων των ποιημάτων. 2013: Τοπία του Τίποτα. 2019: Ζωγραφική Συνομιλία με την Ποίηση. 2020: Θάνατος ο Δεύτερος. 2021: Landscapes of nothing Τοπία του τίποτα.
