«Οι ήρωες είναι πάντα ευγενικοί.
Γεννιούνται μ’ ένα χρυσαφένιο χρώμα,
μ’ όνειρα που τους τα φτιάχνει η συννεφιά,
μ’ ελπίδες που φυτρώσαν μες στο χώμα…
Οι ήρωες δεν έχουν μυστικά.
Γεννιούνται μ’ ένα χρυσαφένιο χρώμα,
μ’ όνειρα που τους τα φτιάχνει η συννεφιά,
μ’ ελπίδες που φυτρώσαν μες στο χώμα…
Οι ήρωες δεν έχουν μυστικά.
Γίνοντ’ αγάλματα ψυχρά, μα εθνικά
κι έχουν για συντροφιά τους ένα περιστέρι…
Οι ήρωες είναι πάντα ευγενικοί.
Κάνουν πως, τάχα, λεπτομέρειες δε θυμούνται…
Κι όταν η νύχτα τούς σκεπάζει με σιωπή,
πετάν’ το θρύλο στα πουλιά κι αποκοιμιούνται…»
Ο Νίκος Γκάτσος (Χάνια Φραγκόβρυσης (Κάτω Ασέα) Αρκαδίας, 1911 - Αθήνα,
1992) ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής, μεταφραστής και στιχουργός.
Τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Τρίπολη και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε με τη
μητέρα και την αδελφή του στην Αθήνα, όπου σπούδασε στο τμήμα Φιλολογίας
του Πανεπιστημίου. Την περίοδο 1935-1936 ταξίδεψε στη Νότιο Γαλλία και
το Παρίσι. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία έκανε το 1931 με τη
δημοσίευση του ποιήματος "Της μοναξιάς" στο περιοδικό "Νέα Εστία", ενώ
την ίδια περίοδο μπήκε στον κύκλο του περιοδικού "Νέα Γράμματα" με το
οποίο συνεργάστηκε και ως κριτικός λογοτεχνίας, δραστηριότητα που
ανέπτυξε και σε άλλα λογοτεχνικά περιοδικά της Αθήνας. Το 1943 εξέδωσε
την "Αμοργό",
ποιητική συλλογή που θεωρήθηκε ως ορόσημο στην ιστορία της ελληνικής
υπερρεαλιστικής ποίησης και επηρέασε σύγχρονους και μεταγενέστερούς του
ποιητές. Μετά την "Αμοργό" ωστόσο δε δημοσίευσε παρά τρία ποιήματα στον
περιοδικό τύπο. Στη μεταπολεμική περίοδο συνεργάστηκε με το περιοδικό
του Κ.Γ. Κατσίμπαλη "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση" και με το Εθνικό Ίδρυμα
Ραδιοφωνίας. Ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική μετάφραση (Λόρκα,
Στρίντμπεργκ, Ο’Νηλ, Λόπε ντε Βέγκα, Τενεσσή Ουΐλλιαμς κ.α.) σε
παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και άλλων αθηναϊκών
θιάσων και από τη δεκαετία του ’50 με τη στιχουργική. Στίχοι του
μελοποιήθηκαν από το Μάνο Χατζιδάκι, το Μίκη Θεοδωράκη, το Σταύρο
Ξαρχάκο και άλλους έλληνες συνθέτες. Τιμήθηκε με το Βραβείο του Δήμου
Αθηναίων για το σύνολο του έργου του (1987) και εκλέχτηκε αντεπιστέλλον
μέλος της Ακαδημίας της Βαρκελώνης για τη συμβολή του (μέσω των
μεταφράσεών του) στην προώθηση της ισπανικής λογοτεχνίας (1991). [Βιογραφία]