Ρομπέρ Κρίλι (Robert Creeley), «Ενα τραγούδι»

Είχα ζητήσει μία ήσυχη διαθήκη
και είχα ζητήσει, σε άλλα ανάμεσα,
ένα τραγούδι.
Αυτό θα ήταν
κάτι σαν μονοτονία.
(Μία χάρη
απλούστατα. Πολύ πολύ ήσυχη.
Έναν ψίθυρο κάποιας χαμένης
κίχλης, παρότι ποτέ δεν έχω δει καμιά.
Πράγμα που εσύ ήσουν τότε. Καθισμένη
κι τόσο, γαλήνια, ίδια τόσο πολύ με αυτήν εδώ την ησυχία.
Ένα τραγούδι.
Και από σένα τώρα την ένδειξη, πράγματι, ενός ολικού
απείρου
(που δεν είναι άτολμη, ή αν είναι,
δεν είναι πια σημαντική.
Ένα τραγούδι.
Που κάποιος λέει, αν το λέει,
με προσοχή.
~ 

Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς

πηγή