«Ήμουν σχεδόν δεκάξι χρόνων όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι το θαύμα και
το κάλλος της αρχαίας ελληνικής ζωής. Ξαφνικά, μου φάνηκε πως έβλεπα
το κάλλος της αρχαίας ελληνικής ζωής. Ξαφνικά, μου φάνηκε πως έβλεπα
λευκές φιγούρες να ρίχνουν πορφυρές σκιές πάνω στις ηλιόλουστες παλαίστρες'
ομάδες γυμνών νέων και νεαρών παρθένων να κινούνται μέσα σ' ένα βαθύ
γαλάζιο φόντο σαν να ήταν πάνω στη ζωφόρο του Παρθενώνα...
γαλάζιο φόντο σαν να ήταν πάνω στη ζωφόρο του Παρθενώνα...
Από αγάπη σε όλα αυτά, άρχισα να μελετώ ελληνικά με ενθουσιασμό
και όσο πιο πολύ τα μελετούσα, τόσο περισσότερο μαγευόμουν...
Από μικρός συνήθιζα να ταυτίζομαι με κάθε ξεχωριστό χαρακτήρα
που διάβαζα στα βιβλία, αλλά, εκεί ανάμεσα στα δεκαπέντε με δεκάξι,
παρατήρησα, με κάποια απορία, ότι μου ήταν πιο εύκολο
να με φαντάζομαι ως Αλκιβιάδη ή Σοφοκλή,
παρά ως Αλέξανδρο ή Καίσαρα. »
να με φαντάζομαι ως Αλκιβιάδη ή Σοφοκλή,
παρά ως Αλέξανδρο ή Καίσαρα. »
- Ο.W.
πηγή
πηγή